Kaybettiğimiz insanları seneler boyunca hatırlarız, anılarını mı sevgilerini mi bilmem ama onlar hep oyuncak gibi gelir sevgimiz. Kaybettikten sonra değer anlaşılır derler ya, kalplerimizin bırak değeri, nefretini bile almak istemeyişi hangi boyuttur peki? Seneler geçiyor duygular aynı, belkide kayboluşlarımızın, orda kalışıdır ruhumuzun çığlıkları. Kim geldiyse dindiremedi acımızı, ne kadar çok uğraşsakta kaybettik kendimizi gitgide. Yolun sonunu hep bildik ama o bitişe gelemedik hiçbir zaman. Neden diye sorduk ama kafadaki o cevaba ulaşamadık. Kabullendik dedik ama bir şeylerin çift taraflı olduğunu kabullenemedik. Mezara koyduk belkide onları ama, gittiğini kabullenemedik. Çok sevdik belki ama hiç gitmedi diyemedik. Hep belki dedik ama belkilerin sonunu düşünemedik. Kayboldum bu azapta kimse yardımına yetişmiyor. Bir umut bekliyorum ama imkansızı oynuyordum aslında. Sayfalarca yazardım belki ama bu acı kalbime aslında. Bugünde kabuslarımdaydın. Gelsen geçerdi ama başkasına gitmeyi sen tercih ettin. Zamanla sinirlandirdim ama kalbim bunun çözüm olmayacağını binlerce kez yüzüme vurdu. İntikam için canını acıtmak istedim ama sne benim yerime çoktan başkalarını tercih etmiştin. Şuan bıle duy sesimi istedim ama olduğun yerden, benim hiç bilmediğim bir yere gelmem kadar uzağız seninle. Bana o hançeri sokma istedim ama sen benimleyken bile bana ihanet etmişsin. Ben senin yokluğuna ihanet edemezken, sen beni tek kalemde silmişsin. Ruhun ruhuma doyamadi biliyormusun, biz birbirimize doyamadık ama sen beni çabuk unuttun. Birilerine bahsediyormusundur acaba sende... Kalbimi parçaladın küçük adam. Değdi mi gitmene? Değdi mi söylesene, değdi mi şimdi zevk için senle olup seni ortada bırakacak kişilere. Ben senden ayrıldığım gün söylemiştim ve emindim de, senin gibi kimseyi sevemedim. Umarım senide benim gibi sevmezler... Belki de sevmişlerdir. Benim ruhuna diktigim cicegi birileri büyütmüştür. Olsun, sen mutluysan sorun yok. Gecelere ait olan yıldızlar kadar sevgi...
