Flower

Baktım; duvarlarla örmüş, hapsetmişsin kendini. 
          Aldım elime balyozu, sana bir pencere açmak için.
          Belki mavi gökyüzünde uçan kuşları görüsün diye,
          Belki pencerenin önüne çiçek koyarsın diye,
          Ama sen banada duvar ördün, ulaşamayım diye...

Nasıl bakayım sen bakmiyorken
          Nasıl göreyim sen görmiyorken 
          Nasıl seveyim seni,
          Sen beni sevemezken...

Sana "Gidiyorum" dedim. 
          Sende "Git" dedim.
          İşte o zaman anladım, 
          Kalbinde yok yerim.. 

Ondan kalan tüm hatıraları sildim. Baktım yine acı çekiyorum, onu sildim. Kim için, senin için.. Toparlandım geldim ama sen yoksun. Geç mi kaldım senin için, yoksa sen mi erken gittin?
          
          
          ●D.O

-Siz neden öyle... diye başladı ve sustu.
          -Ben ne? diye sordum.
          -Siz şey... 
          -Ne? 
          -Siz şey... kitap gibi konuşuyorsunuz.

Pianonun yumuşak notası gibiydi sana olan aşkım; Naif ve huzur...

Bu kadar zor mu olmalıydı hayat, yoksa biz mi kolay yolu bulmadık? Dayanılmaz mı olmalıydı acı, yoksa biz mi ilaçını kullanmadık? Biz mi seçtik tüm olanları, yoksa bizi ittiler mi bu olanlara?

Kafamım içinde bir yığın cam kırıkları
          Her bir düşüncem ortaya çıkarıyor acıları 
          Artık düşünmek istemiyorum
          Sonuna kadar istiyorum uykuları 
          
          Kanayan kalpten daha acı 
          Kalpin geçti artık acısı 
          Ama beyin hayatta kalmalı 
          Yoksa ne kalır bu hayattın anlamı 

Sabah göz pınarında biriken gözyaşlarını tutmak gibiydi acılarımız. Kimse görmesin, kimse duymadın sessiz hıçkırıklarımızı.

Ne çok şey yaşadık dimi? Ne anılar biriktirdik? Ama bunlar sadece gözlerimizi açana kadarmış.