"Pomyślcie o tym, że kiedy piszecie komuś pozytywny komentarz dotyczący jego osoby, działalności, sratatata... No to chcecie, żeby mu się zrobiło miło, prawda? Macie taką wewnętrzną potrzebę 'wow, to jest mega!'. Ale pomyślcie sobie w takim razie, po co są negatywne komentarze? Analogicznie są po to, żeby ta osoba poczuła się źle. Serio chcecie, żeby ludzie przez was się czuli źle? Może powinniście coś ze sobą zrobić, może to wam jest źle i chcecie, żeby inni ludzie też się czuli źle? Zastanówcie się nad tym."
Piszecie, że wasza książka ma na celu krytykę "chujowych" opowieści. Ale wiecie co to jest krytyka?
"Żeby wasza 'krytyka' była poprawną krytyką to: Po pierwsze wy musicie być ekspertami w tym temacie, o którym rozmawiamy. Po drugie musi to być krytyka pozbawiona tego jadu, którym są przesączone niektóre komentarze, musisz mieć dobre intencje i ten twój komentarz musi być taki, że umożliwia jakąś zmianę, ale przede wszystkim ta osoba, której dajecie tę krytykę, musi jej chcieć. Ja wiem, że to jest zaskakujące, krytyka nie polega na tym, że 'Ja będę dzisiaj zbawiać świat. Powiem tobie i tobie i tobie...' Krytyka polega na tym, że ktoś się zwraca do ciebie, żebyś to ty wyraził zdanie 'Stary, zajebiście umiesz sklejać statki w tych butelkach i okazało się, że ja też znalazłem w sobie te pasję, ale nie wiem za bardzo jak się do tego zabrać. Taki stateczek sobie skleiłem, co o nim myślisz?' Tak to działa! [...] Dbajmy o swoje środowisko, o swoją psychikę i mówmy sobie jak najwięcej miłych rzeczy i jasne dzielmy się krytyką, ale tylko wtedy kiedy ona jest konstruktywna"
