Jeśli spotkałbyś mnie na ulicy, wiedziałbyś od razu, że ja to ja. Biegam ubrana jak dziecko wojny (rekonstrukcja historyczna robi swoje), niemal zawsze mam we włosach kwiaty, a na dłoniach plamy od farb (te oleje naprawdę trudno schodzą!). Uczę się w najcudowniejszym Liceum Plastycznym na Ziemi, a poza nim działam aktywnie jako harcerska Związku Harcerstwa Polskiego. Jestem sangwinikiem i melancholikiem jednocześnie, więc czasem jest trudno, jednak te dwie cechy łączą się gdy gram na fortepianie i piszę, a za każdym razem powstaje z tego coś innego. Jeśli jesteś ciekawy, co wyszło tym razem, zapraszam do czytania!

(The Messenger w trakcje poważnej edycji)
(Wkrótce nowe opowiadanie)