FurkanKeraboglu

Selamun aleyküm?
          

şu an tek merak ettiğim bu abiye nolduğu... en son 16 mart 2016da hattaaaaa 04.33te -lan ne yapıyordun o saatte- atmış yazısını 
          
          - tabii sonradan haber alan varsa bilemem ama böyle korkunç korkunç hikayeleri olunca istemsizce korktum-

Sa alo abi nerdesin huu 

https://www.wattpad.com/story/263762937?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create&wp_uname=sonraakisen&wp_originator=AjTaljS%2BloNoOkh%2BjVTwIzZEH7tkvA8toB0YUM4VyjAUEcxDDCWpHFQbYtRi7wSZypW9IjbXJFXd%2BDDZUq%2F5OwIry6isU%2BURmESKZ62d6oOtvv0I6%2F9yZO9bDRX%2BVhW3
          
          destek olur musunuz belki beğenirsinz ❣️

Nerelerdesin yazar biladerim

Çalışmaların çok güzel harikasın. Bende korkunç bilgiler adında bir kitap yazmayı düşünüyorum. Merak etme senin kitabından alıntı yapmıycammmm. Bana güvenebilirsin  Son olarak böyle bilgileri araştırırken korkmuyor musun? Ben şahsen korkmammmmm

Hayat...Yaşadığımızı sandığımız boşluğun adı...
          
          Bu çıkmaz sokakların birbirine bağlandığı labirentte kan ter içinde kalmış olarak koşuyordum. Her nereye gidersem gideyim gördüğüm sadece yüzümdü, sadece yanlışlarım dı...
          
          Etrafta kasvetli bir hava vardı. Ayaklarıma paslanmış ve ruhum gibi dağılmış olan zincirler dolanıyordu. Bedenimde yavaş yavaş hüküm sürüyordu. Kaçabiliyor muydum?...
          
          ...HAYIR!...
          
          Çünkü ben kırılmıştım. Dağılmıştı ruhum. Paramparça olarak savrulmuştu bedenim. 
          
          İçimde kalan son umut kırıntılarının çırpınışlarını hissettim o an...
          İçimdeki inanç beni karanlıktan aydınlığa çıkarabilecek miydi...?
          
          Hayatımın bilinmezleri ile uğraşırken tek yapabildigim güçlü durmaya çalışmaktı. Yıkılmak istemiyordum. Zaten bir kere tatmıştım bu duyguyu...ACIYDI...
          
          ...ama tat olarak değil, his olarak...
          
          Kalbim acıyordu. 
          Kalbime saplanan bu zehirli ok ile yavaş yavaş kanlar damlıyordu boş zemine... Etraftaki onca yüze rağmen benim tek hissettiğim yanlızlıktı...güvensizlikti.
          
          Yüzüme gülen onca insana rağmen hissettigim duygu acizlikti. Her kendimi toparlamaya çalıştığımda daha çok dağılıyordum. Ruhsuz beden gibi düşüyordum yere...savunmasız.
          
          Yüzüm soğuk zeminle buluştuğunda göz pınarlarımda ki yaşlar ile etraf bulanıklaştı ve ciğerlerime metalimsi bir kan kokusu geldi...
          
          Kalbim kanıyordu...
          
          Sessizdi genç adam ... ama bir çığlık duyuldu boş duvarlarda yankılanan
          
          Ağlıyordu... Bir yardım eli istiyordu içindeki boşluğu dolduracak
          
          ...ama artık hissizleşmişti bedenler, son bulmuştu karanlık hayatlar
          
                                        .......
                               SAVAŞ ♡ DURU
          (Hayat'ın aynı yere savurduğu iki yaralı kalp)

Cinlerle ilgili paylaşım yapıyosun nebiliyim ben olsam korkardım sen korkuyomsun? bide bunların hepsi doğrumu?

Merhaba korkunc bilgiler adlı 2 kitabında  gayet güzel ve başarılı olmuş devamının gelmesini isterim tebrik ederim.

İnsan mısın ? ☺☺☺