Ölümün penceresi hep açık durur. Vakti gelen kanatlanır ve uçar; değiştirir dünyasını. Söylemesi ne kolay değil mi? Kafesten kuş uçmuş gibi, gökten yıldız kaymış gibi, gök ekini biçmiş gibi ölüm. Oysa yaşamak, öylesine sinmiş ki içimize...
Serin odalar, sıcak yataklar ve saltanatlar...
Hep dünya da kalacak gibi yaşıyoruz ölümü yok etmiş gibi.
Following
Sign up to join the largest storytelling community
or