🍒

HOIOIOOIO PANG ILANG ALIS KO N NDE K PA DEN NAGAREPLY :(((

april 2021

CHISKEYK Q

yes naman labas na sama ng loob ko (natatae tuloy ako bigla) 

sherkolang drama ko. gusto ko lang talaga isulat dito. para balang araw di ko makalimutan at babawian ko silang lahat ( mabilis pa naman akong makalimot ng mga kasalanan at mga utang ng mga tao sa akin) balang araw kung maadmit man sila sa ospital na pagtatrabahuan ko. lalasunin ko sila o kaya babaogin ko sila chos.
          
          they made me feel like shit on my special day mga pakshet sila. piprituhin ko silang lahat sa impyerno. 

basta pag nakikita ko sila ngayon gusto ko sila tuhugin sa flag pole namin sa school. o kaya tapunan sila ng instant noodles. 

sinira nila ang birthday ko na sana ay masayang araw. buti na lang andyan yung tatay ko kundi baka nauntog ko na sarili ko sa mga pader. sabi niya wag ko daw sila pansinin. eh yun naman talaga ginawa ko simula pa lang ng panunuya nila. pero di ko lang talaga matanggap na gagawin nila yun ng sobra pa sa birthday ko. akala ko kase nag-iisip sila.
          
          

ang masasabi ko lang ngayon ay mga pakshet silang mga inutil na mga walang ambag sa mundo kundi polusyon silang mga animal sila.
          
          anong karapatan nila na sirain ang minsan ko lang nisecelebrate na araw!?
          di sila nakakatuwa. di nakakatouch. tawang tawa pa ang mga pota. di sila marunong makiramdam, di nila alam nakakasakit na yung akala nila joke lang. pinahiya nila ako ng sobra. 
          
          gusto ko silang murahin non. gusto ko silang sabunutan. gusto ko sila batuhin ng bag ko. pero di ko magawa.  

mas naramdaman ko na wala akonv kakampi ng umuwi akong mag-isa. binati pa ako ng happy birthday ng kaklase ko pero may halong panunuya pa rin bago ako tuluyang makalabas ng classroom pagkatapos ko maglinis. nagpaalam muna ako sa mga kaibigan ko na parang wala atang pake sa akin. habang naglalakad papuntang gate ng school. pakiramdam ko napakakawawa ko.
          
          "pathetic" bulonv ko sa sarili ko. nahirapan akong huminga. ayoko ng ganito na nahihirapan ako. ayoko na. nakakapagod. tama na. muntik na akong magdiredkretso sa pagtawid buti na lang andun si manong traffic enforcer. 

hanggang sa matapos ang klase dinamdam ko talaga. matutuwa na sana ako kase uwian na kaso maglilinis pa pala ako ng classroom. naisip ko tuloy aba pota malas naman ng birthday ko. lumabas ako ng classroom. tapos nagmadali papuntang cr na pagkalayo layo. narinig ko pa na tinawag ako ng kaklase ko pero bahala siya dyan. doon ko binuhos ang mga luha ko sa banyo. "bakit parang kawawa ako masyado"
          "bakit feeling ko wala akong kakampi"
          bakit parang ako lang mag-isa"
          "bakit ngayon pa nila ako ginanito" 
          
          akala ko pa naman masaya pag birthday