deepsleep

Anneannem vefat etti ve ben onunla en son ne konuştuğumu bile hatırlamıyorum, onu sevdiğimi tekrar etmek istiyorum. Umarım huzurlusundur, eğer hatam olduysa affet lütfen. Ben birilerini sonsuzluğa uğurlamaya hazır değildim, gerçi nasıl hazır olunur onu da bilmiyorum ama. Keşke dün arasaydım sizi.

Önceden adına şiirler adadığım insanın doğum gününü kutlayacak cesaretim yok.
           

ağlayacak kadar üzgünüm. yoksaymaktan yıprandım ama sesimi çıkaracak cesaretim yok. aptal rolü yapmaktan yoruldum.  boş ve gereksiz olmak işe yaramıyor, hala düşünüyor ve acı çekiyorum. tanrım yardım et, düşüyorum.

Her şeyin üst üste geldiği bir dönemde, ağlayışlarım omuz bulamıyor. Güçsüzüm, destek olmadan ayakta hiç durmadım. Artık tek başıma yapmam gerektiğinin farkında olmam gereken şeyler artıyor. Bazı şeylerden bıktım, belki de çoğu şeyden. Üzüldüm ve belki çokça da üzdüm.

Belkilerden keşkelere dönüşteyim.
          22 Ocak 01:10

Onu düşünüyorum, anılarında kayboluyorum. Kurulan hayalleri değiştiriyorum. Zihnimi meşgul tutuyorum. Ama kuzenine sarılmıyorum. Yeni arkadaşlar edinip her ona yazasım geldiğinde rastgele birine yazıyorum ama durup da onu sevdiğime pişmanım demiyorum. 
          Yeter yani, olmuyor. Bu saatten sonra geri birleşeceğimiz yok. Bunun farkındayım ve kendimde yaşıyorum. Yaşıyorum. 
          Yapman gereken tek şey, yaşamak. Bunun için ne gerekiyorsa yapman gerek. Ne yani ölmek istiyorum'lar falan. Herkes istiyor. Ne tekrar dünyaya geleceğimiz ne öbür dünyanın varlığı somut. Sırf herşey üst üste geldi diye kolaya kaçman mı gerek yani? Hayatına hiçbir şey katamamışım, bunları aştık sanıyordum. 
          'Bir daha karşına çıkmayacağım,elveda.' Bunu özgür bıraktığında yaptın sanıyordum, o mesaj beklediğim ama gelmeyen 20 günde. Mesaj gelmedi, umutlarım soldu. Doğum günün için almayı düşündüğüm çift kazakların tekini aldım. Ben o zaman elveda ettim. Ama seni özgür bırakamadım. Bu ayın 21'inde özgür bıraktım seni. Çünkü artık seni düşünmenin yanlış olduğunu kavradım. 
          Başkalarıyla da mutlu olmaya başlamışsın, ki bu iyi bir haber senin için. Atlatacaksın. Atlatacağım. Acıların artık acılarım olmamalı. Terk edildiysem, teselli eden ben olmamalıyım. 
          Lütfen,kendine iyi bak. Mutlu olmaya çalış. Yeni yerler gez, arkadaş edin. Kendini geliştir, sınavlara çalış. Kitap oku, yeni diziye başla. Yaşa. Pişmanlık duymadan. Sadece kendini düşün gerekirse. Hayata karşı dik dur. Seni sevdim. Sana değer veriyorum. Ve ben hayatına girdiğim için pişmanlık duymak istemiyorum, o yüzden kendini daima mutlu tut. Yaşa.
          01.01.2018 Pzt 
          Gamze.

Mutluluğunu dilerim.

Uzun bir süredir intihara meilli bir ruh taşıyordum, bugün planladığım yaşta intihar eden birini fark ettim. İçim acıdı, onu daha önceden gördüğüm için. Fark ettim ki, ben başkalarına bunu yaşatamam. Ne kadar bencil olsam da, ben anneme bunu yapamam. Vazgeçtim. Ama bu vazgeçiş, birinin intiharını sebep alacak kadar kirli.
          ( 18\12\17 #lonely ) (umarım orada mutlu olursun, daima)

İnsanların sanrısal yargılarından bıktım, cidden umursamam gereken siz misiniz yani? Kendimi beyhude görüp sizi mi dinlemeliyim? Yaptığım hiçbir şey karşılıksız değildi. Ne ben sır tutmayı bıraktım sırrım yüzeye çıkmadıkça ne de özgür bıraktım özgür bırakılmadıkça. Davranışlarım senkronize gelmiyor diye kabul göremiyorsam suçum ne? Ben acılarla büyüyüp bunlar olmamış gibi yaşayarak olgunlaştım. Bu acılara ne terk edilmek ne de sonrasında umut edip vazgeçmek dahil olabilir. İçimde daha büyük sırlar ve kırıklar olduğu müddetçe dahil olmanın yanından geçebileceğini bile sanmıyorum bazen. Yine de insanlarca değişken, bencil, kibirliysem bana ne? Ben bende var oldukça -bu dakikadan itibaren- bencilliğe öyle bir sarılacağım ki; kelimleriniz yorumlamaya yetmesin, ruhum size kırılmasın.
          15 Aralık 2017
          23:51
          Gamze Gül KARANLIK

Hala yatmadan önce okuduğum duada, nasıl hissetmeliyim bilmiyorum.