İnsan neden her çocukluk fotoğraflarına baktığında ağlar ki? Neden? Eskisi kadar masum olmadığı için mi? Yoksa eskileri her hatırladığında özlediği için mi? Yada özlemek istemediği için mi? Ruh sağlığı da bozuk olabilir. Bu mantıksız olan neden bile olabilir bence, gerisi teferruat gibi.
Her baktığında acı çektiğini kimse fark etmiyor mu Dünya?
O zaman ki günahsız hallerin sana boğazında bir düğüm olarak geri mi dönüyor yoksa? Yaptığın onca günahları sevapların kapatmıyor mu? Seni günah işlemeye zorlayanlar şimdi cennetten sana nah mı çekiyor yada hala yaşadığını zannedenler pislik yuvası olan gözlerinin içinden sana mı gülüyorlar? Sen uyu ve unut. Yapılanları değil, yaptıklarını. Masumsun sen, hala çok masum ve temiz. Her gece yatmadan önce unutmadan göz bebeklerinle yıkadın sen günahlarını. Temizsin işte, tertemizsin artık. Hiç olmadığın kadar, hiç kimsenin olamadığı kadar. Unut artık ve uyu hadi. Kapat yorgun gözlerini, gecenin sessizliğine dal sende herkes gibi. Sende huzurlu ol artık, diğerleri gibi.
Herkesleş, herkes gibi...
