🫶

dudak kıvrımında devrik bir tramvay. 

Fakat müzeyyen gemi batarken atılacak ilk yük bendim senin icin.  

Varlığın bile tanrıya iltifat'

Çikim 

Lakin fazlasıyla uzak kaldık. Uzaklaşıyor sesin, siliniyor yüzün ve bulanıklaşıyor gözlerin. 

Seni öpmeden ölürsem şehrimin yağmurları adına kazınır.

Altaylardan Tunaya, kızıl çinle arası var' 

Işığı tekleyen bir sokak lambasına sığınıyorum ben  muâllâ. Bu saatten sonra evim varmış, yokmuş, yıldızlar gülmüş, ay ninni söylemiş, bulutlar saçımı okşamış, gök elimden tutmuş, tutmamış ne fark eder. 

Velhasıl çiçek soldu, vazonun da bir önemi kalmadı'

Aman tertip, can tertip'