-

Gün Aydınlarr

Ölüyor işte insan ya imamın sesinden sela ile ya da sevdiğinin sesinden veda ile.

Hiç kimsenin konuşmadığı bir dil gibiyim,
          Hiç kimsenin inanmadığı bir deli,
          Yazarının bile okumadığı kitap,
          Hiç çalmayan bir şarkı,
          Hiç sorulmayan soru gibiyim.
          Kalabalıklar içinde varım, ama yok gibiyim.

Onsuz yorgun ve bezgin sürüklenip gidiyorum: Tattığım zevkler bile, beni avutacak yerde ölümünün acısını daha fazla arttırıyor. Biz her şeyde birbirimizin yarısı idik; şimdi ben onun payını çalar gibi oluyorum: Onunla her şeyi paylaşmak zevkinden yoksun kalınca, Hiçbir zevki tatmamaya karar verdim. Her işte onun yarısı, ikinci yarısı olmaya o kadar alışmıştım ki şimdi artık yarım bir varlık gibiyim.
          Mademki zamansız bir ölüm seni, ruhumun yarısı olan seni alıp götürdü, yeryüzünde varlığımın yarısından, en aziz parçasından yoksun yaşamakta ne anlam var? O gün ikimiz birden öldük.
          Ne yapsam, ne düşünsem onun eksikliğini duyuyorum. O da benim için elbette aynı şeyi duyardı. Çünkü o, diğer bütün değerlerinde olduğu gibi dostluk duygusunda da benden kat kat üstündü.

Gidelim buradan... Göğsünü sıkan, içini daraltan o laneti geride bırakıp gidelim. Burada yağmur bile güzel yağmıyor artık. Yağmuru güzel yağan bir yerlere gidelim.
          Gidelim buradan... Burası bizim değil. Nasıl başederiz bu kadar saçmalıkla? Her şeye sıfırdan başlanabilecek bir yerlere gidelim.
          Gidelim buradan... İlaçlarını yanına alma. Kitaplarımı almayayım ben de. Biraz da onlar çıldırtmıyor mu bizi? Havası ilaç, denizi kitap bir yerlere gidelim.
          Gidelim buradan... Bıktım tepemizde sallanan manasız sorulardan. Soru sorma artık bana. Soru sormayayım sana. Her türlü sorunun tedavülden kalktığı bir yerlere gidelim.
          Gidelim buradan. Burada insanlar kötü. Hep bir şeyler anlatmamızı bekliyorlar, hep bir şeyler anlatmamızı isteyecekler, bitmeyecek bu hiç bitmeyecek. Kimseye bir şey anlatmak zorunda kalmayacağımız bir yerlere gidelim.
          
          Gidelim buradan... Bak uyuyamıyorum yine. Senin de uykuların defolu, bölük pörçük. Huzur içinde uyuyabileceğimiz bir yerlere gidelim.
          Gidelim buradan. Ya sen bana gel ya da ben geleyim sana. Sonra gidelim. Hadi...

At vuruldu; içim paramparça Rüveyda
          Gölgelerin ardına sakladım kusurumu
          Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
          Ben burda damla damla eriyip akıyorum
          Yine de, bırakamam yerlere gururumu
          İstenmediğim yeri usulca terk ederim
          Hâtıra kalsın diye bırakır da ruhumu
          Mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim.

Eskiden bir adım vardı
          Ümidim, feryadım vardı
          Şimdi ben o ben değilim
          Yolumu bilmiyorum
          Ölmüyor gülmüyorum
          Bu hayat yordu beni
          Bildiğin gibi değil
          Dallarım devriliyor
          Gençliğim savruluyor
          Bir ayaz vurdu beni
          Bildiğin gibi değil

Arza hacet yok halim sana ayandır...
          Dile gerek yok, sessizliğim sana beyandır...
          Söze lüzum yok, susuşum sana kelâmdır...
          Kelama ihtiyaç yok, aşk sana figandır.

Beni geçmişime bırakıp yine kaçma

Yollarıma çıkma çıkarsan hiç acımam
          Gözlerime bakma bakarsan dayanamam
          Bilirsin sen beni ne çok sevdim seni
          Ah seni bekleyeli belki 14 bahar geçti.