hayatın yorucu olduğunu bu dönemlerde anlıyorum. hangi dönemler derseniz de ikinci şansı verip güvendiğiniz insanın ikinci kere sizi hayal kırıklığına uğratması. evet yine yanan ben oldum. aslında kendimi acımasız kimseye güvenmez biri sanıyordum. meğer öyle değilmişim, çok basitmiş kandırılmak. çok kolay güveniyormuşum. arkadaşlarıma güvenme acımasız ol ki üzülme diye öğütler verirken en çok güvenen en çok üzülen ben oldum. ailelerde buluyorum ben bu suçu tüm z kuşağının düşündüğü gibi belki de yanlış düşünüyoruz ama aileler çoğu şeyde gereksiz sıkı olup bizi yalana sürüklüyorlar e tabi yalancının mumu yatsıya kadar yanarmış. sonrasında sönüyoruz zaten.. ebeveynlere bir tavsiyem var özellikle kız babalarına kızınızın gençlik döneminde yanında olun onu sevdiğinizi iliklerine kadar hissettirin. her şeye hayır demeyin mesela katı olmayın katı olunca disiplinli bir aile olduğunuzu sanıyorsunuz ama öyle olmuyor işte. çocukların/gençlerin isteyip de yapamayacağı hiç bir şey yoktur. buna siz izin verin ya da vermeyin. z kuşağı korkusuzdur fiziksel olarak zarar verirseniz çok takmazlar psikolojik olarak baskı ise hayatlarını çöktürür. ama yapacaklarından geri kalmazlar. şu an üzdüğünüz baskı yaptığınız çocuğunuz yarın özür dileyecek kadar yakınınızda olamayabilir. kendinize iyi bakın ailem..
