@rycerzaneczka jakby... usunęło mi właśnie wywód, a nie mam siły pisać tego drugi raz.
Widzę że człowieka już nic nie może poboleć... Plus, na prawdę, nieraz to powtarzałaś i sam świadom tego wszystkiego, ale to nie zmienia faktu, że przychodzi chwila kiedy jednak człowiek sobie nieradzi z tym wszystkim? Choćby nie wiem jak chciał? Przecież nie myślę na co dzień o tym wszystkim i w miarę jestem z tym wszystkim pogodzony, tylko to zaczyna wyłazić przy okazji innych, świeższych smutków? Ot tak. I to, że się z czymś pogodzę nie oznacza, że mam się z tego śmiać. Wiesz, myślę że gdybym się nie pogodził to bym nie wytrzymał, i albo ogarnął bym jakieś porwanko, albo bym po prostu skończył ze sobą. Tymczasem tak nie jest. Jestem świadom, że tego nie zmienię, że trzeba to zostawić i iść dalej, ale kiedy wraca, to jednak boli, bo przecież nie łaskocze.
A myślisz że co? że nie mam takich? XD Mam, aż za nadto - i tu plot twist, takie coś nie pomaga na większe smutki, bo wtedy człowiek nawet nie może się skupić na tym co robi...
(oke, wychodzi na to że i tak napisałem coś ala ten wcześniejszy wywód XD)
Nie wiem, skończmy ten temat, bo i tak nic tu nie zmienię... Po prostu, trzeba przywyknąć do chłodu i tyle, przynajmniej na tak długo, na ile wytrzymam... dobra, co ja się oszukuje, długo raczej nie wytrzymam... hah, zapowiada się ciężki tydzień...
