Rahatsız ediyorsam çok özür dilerim ve eğer istersen bu mesajımı silebilirsin ancak sen ve takipçilerinden bir ricam olacaktı.
Yazıyorum...
Bundaki anormallik ne diyecek olursanız "büyüyemiyorum" derim size cevaben.
Zamanla olur dert ettiğin şeye bak diyecek olursanız da "insanların kalplerine ne kadar erken dokunabilirsem o kadar çok şeyi değiştirebilirim" derim sizlere.
Amacım; artık kalıplaşmış yargıları, etiketleri kırmak, "yapamazsın" denildiği zaman inatla "yaparım" demek, acı çektiğimizde "herkes musmutlu hayatlarına devam ediyor, bense yıkık duvarlar arasında kanadı kırık savunmasız kuş misali oturuyorum" demeyip zorlukların üstesinden o zorluğu daha önce yaşayan birini gözlemleyerek gelmek için yazıyorum.
Yazdıklarımla insanları birleştirmek istiyorum.
İlk yazılı hikayem olan Çıkmaz Sokak'taki yaşayan ölülerin ders aldığı şeylerden biz başka bir hayatımız olmayacağını bilerek şu tek ömürlükk yaşamımızda ders almalıyız. Sadece tek bir şansımız olduğunu unutmayın. Peki bu tek şansı bizden öncekilerin hiçbir seçme şansımız yokmuş gibi görünen yollarından güvenle yürüdüğümüzü sanarak mı geçireceğiz? "Geçmişini bil ki geleceğine sahip çık" sözü çok anlamlıdır ancak biz zaten geçmişimizi biliyorsak, geleceğimizi geçmişimizin şekillendirmesine neden izin veririz ki?
Çıkar ilişkisi için değil, gerçekten yanımda durup beni destekleyecek kişilere ihtiyacım var.
Var mısınız benimle geleceğimizi şekillendirip insanların gülümsemesine ortak olmaya?
Hikayemin linki aşağıdadır:
https://www.wattpad.com/story/244732761-%C3%A7ikmaz-sokak
