Bilmiyorum sadece ağlamak rahatlatıyor bazen, vurup kırmak, sadece sarılmak rahatlatıyor. Mutluymuş gibi gözüküp içten üzülmek çok ağır bi duygu hele bide nedensizse kaldıramıyorum işte güçlü deilim, sıkıldım artık.
Kimine göre daha küçüksün ne yaşadın ki bu kadar soğudun hayattan ne sıkıyor senin canını gibi cümleler duymak da var tabi ama onlar şunu bilmiyor ki ben 16 yaşındayım ve 11 yaşına kadar annesiz babasız büyüdüm sadece babaannemle. Böyle hissedemedim onların ellerini omuzumda, onlarla birlikte çocuklugumu yaşayamadım..
Şimdi ise onlar bana yabancı geliyor, çekiniyorum onlardan. Tamam 6 yıla yakındır birlikteyiz ama iş işten geçtikten sonra yakın olamıyorum onlara nekadarda yanımda olsalarda hala uzaklar bana çok uzak...
Daha fazlası var ama acı çekmek beni güçlendiriyor nekadarda canım yansada bişeyleri öğrenmek, kimin adam yerine konup, kimin konmiycagını daha iyi anlıyorum mesela..
Neyse benden şimdilik bu kadar benim yazımı okudugunuz için teşekkürler iyi veya kötü her yorumunuz, düşünceniz benim için önemli cidden çok önemli kendinize iyi bakın tekrar bi yazımda görüşmek üzere...
