❄

Hesap sahibi artık kullanmıyor Kapalı hesap!

Şimdiye kadar keşke demedim.

Eğer ben bir şarkı olsaydım. Sen benim nakaratım olurdun. En güzel, en özel, en özenilmiş yeri. Hatta bazı insanlar için çok önem taşıyan yeri. 
          Eğer ben bir şiir olsaydım. Sen o şiirin başlığı olurdun. Anlamını ifade eden yeri. Hatta o şiirin yazarı olurdun. Ben seninle yazıldım sevgilim. 
          Eğer ben gökyüzü olsaydım. Sen o gökyüzünün kayan yıldızı olurdun. Her zaman yaşanmayan, ama yaşandığında herkesin gözünü alan. Zaten göz alıcı bir güzelliğin var, bu kadar güzellik fazla değil mi?
          Eğer ben bir ağaç olsaydım. Sen benim yapraklarımdaki klorofil olurdun. Nefes almamı sağlayan, ayakta durmamı sağlayan, kısacası hayatım olurdun. Eğer mandalina ağacı olsaydım da ilk sana meyve verirdim.
          Eğer ben bir kuş olsaydım. Sen benim kanatlarım olurdun. Benim özgürlüğümü sağlayan, mutluluğumu sağlayan, beni güzel yapan... Ben de gelir sizin balkona konardım. Sen de içeriye alırdın dayanamazdın severdin beni. Beslerdin, işte sen bu kadar yufka yüreklisin.
          Eğer ben bir dünya olsaydım. Sen beni ısıtan güneş olurdun. Beni ısıtmak için her şeyi yapan, kocaman bir yıldız. Hatta en büyük yıldızlarından biri... İnan bana, Dünya sensiz yaşanmaz bir hale gelirdi.
          E peki, şimdi sen nesin? Şarkımın nakaratı? Şiirimin başlığı? Gökyüzümün kayan yıldızı? Ağacımın Yapraklarındaki klorofil? Kuşumun kanadı? Dünyamın ısıtan güneşi?
          Tüm güzel şeyler sende toplanmış. İyi ki sen

Gelmişsin.. 

İlk ve son kez.

Sevdiğim, sevmediğim her şeye veda ediyorum. Sokaktaki kediye, gökteki martıya veda ediyorum. Hayır hayır, ölmüyorum. Ben aranızdan çekiliyorum. Hiçbir şeye mecalim kalmadı. Yorgunum, gülümsemeye yorgunum, iyiymiş gibi yapmalara, sahte gülümsemelere yorgunum. Tüm şiir mısralarına veda ediyorum. Aslında biraz da yaşamaya yorgunum. Derdimi birine anlatamayacak kadar yorgunum, gerçi birilerine derdini anlatmak ne kadar doğru ki. Ben derdimi duvarlara bile anlatamayacak kadar yorgunum. Hakettiğim, haketmediğim çok şey gördüm sizden. Ama bir değer görmedim. Bir sevginizi, bir samimiyetinizi göremedim. Gözlerinizin içinde bir kez kendimi görmedim. Ben kendimi kaybettim ve artık size veda ediyorum. Beni özleyin. İçimdeki iyiliği, size kıyamayan o küçük kız çocuğunun kalbini özleyin. İyi niyetini özleyin. Saflığımı. Mükemmel bir insan olmadım asla ama ben onca kötülüğün içinde o iyi kalan, minik kız çocuğuydum. Onu özleyin. O asla geri gelmeyecek. Kalbi kırılmaz gibi davrandığınız o kız çocuğu, bir duvarın dibine çöküp saatlerce ağladığı zamanları unutmayacak, sizi unutacağım, ama yaptıklarınızı asla. Ben içimdeki çocuğu yaşatmaya çalıştıkça öldürdünüz. İçimdeki iyi niyeti söndürdünüz. O kız artık yok. İçimdeki çocuk da büyüdü, ben de büyüdüm. Her anlamda. Artık sizin için yokum. Umarım kötülüğünüzde boğulursunuz. Artık hepinize veda ediyorum. O yıldızlara da, o çiçeğe de. Hepinize elveda.
          
          Ve bir şey daha "Dünya hassas kalpler için cehennemdir."

Diyelim ki; Sen balık ol.
          
          Çok yaramaz bir balık ol ama.
          
          Bir gün canın sıkılsın ve suyun yüzeyine çok çok yaklaş.
          
          O kadar çok yaklaş ki, elle tutulabilecek kadar,bulutları seçebilecek kadar...
          
          Sonra bir buluta aşık ol!
          
          Öyle aniden, saçma sapan.. Seni görecek,hatta halini beğenmeyecek diye hemen suyun en dibine kaç.
          
          Havalar yağmurluymuş o sıra. Her gün gör o bulutu.
          
          Yağmur damlalarını yakalamaya çalış,ondan sana gelen birer hediyeymiş gibi.
          
          Diğer bulutlardan ve şimşeklerden kıskan onu. En çok şimşeklerden.
          
          O da seni seviyordur belki.
          
          Yoksa bu kadar yağmur yağamazdı. O kadar çok yağamaz ki..
          
          Bir gün yüzeye çıkarken, sıcak bassın yüzgeçlerini.
          
          San’ki,mesela heyecandan, mesela onu göreceksin diye bastı.
          
          Bir de bak ki,o gitmiş. Güneş gelmiş. Güneş ne ki?
          
          O,kötü bir şey. Güneş kötü bir şey olmasa,bulut gitmezdi.
          
          Bu sefer sen yağmur yağdır bütün denize. Bir daha göremeyeceğin için değil.
          
          Çünkü sevse, o ufacık beyaz bulut kalırdı orada.
          
          Uğraşırdı denize inebilmek için.
          
          Sis olurdu, siz olurdunuz.
          
          

Örneğin Söz vermeyin bana inanmam ki  ... Çok oldu söz veriyorumların benim için anlam taşıdığı zamanlar geçeli. Ama insan umutlanıyor işte belki bu kez olacak belkide bu gerçekten olacak ...Bir umut diyorsun içinden ve başlıyorsun koşulsuz önyargısız sevmeye güvenmeye ..  Hani nerede o seviyorum,yapalım,edelimler?Şimdi neredeler? Aslında onlar halen var ama sözleri yok oldu bir söz bu kadar kolay bozulur mu ? Bir insan sözüne bu kadar mı sadakatsiz olur ?  Oysa ben inanırdım bir zamanlar. Ben sözlere çok güvenirdim. Söz veren insanlara.. Beklerdim bir gün mutlaka gerçekleşecek diye. Ama artık kimse bana söz demesin lütfen. Olsun diyin yapalım diyin  Ama söz demeyin. Çünkü ben artık inanmam.

Ben aşık olmak istemiyorum ki, ben başımı yaslayıp müzik dinleyebileceğim birini arıyorum.. Sıkılmadan saatlerce konuşabileceğim birini.. Gittiğimiz yerleri beraber keşfedeceğim birini, ben ağlarken göz yaşlarımı silip ağlama diyecek birini.. Gözlerime mutlulukla bakan birini arıyorum ben.. Beraber sarhoş olup sokaklarda deli gibi bağıracağım birini.. Geçmişimizi kıskanmadan.. Bütün günün sonunda biten paramız yüzünden metrelerce yolu yürüyeceğim birini istiyorum.. Zamanla aşık oluruz belki, ama tanıyıp yaşayıp aşık olmak istiyorum