@GulcinAcerBal
Çok güvendiğiniz, herkes yapar ama o yapmaz dediğiniz birinin herkesin yaptığından daha fazla kötülük yapabildiğini gördüğünüz zaman yine de şaşırabiliyorsanız, bu sizin saf ya da gereksiz iyi niyetli olduğunuz manasına gelmez. Güvendiğiniz insanın çiğliğini gösterir.
Bir şeylerin düzelmeyeceğini ve aslında düzelmesi için her zaman tek taraflı çaba sarf ettiğimi anladığım zamandan beri hiçbir yolu kapatmamaya karar verdim. Ben gitmedim yine, yerimde durdum ama bir bedel ödenecekse, bu bedeli her iki taraf da ödesin istedim! Çünkü kimsenin yaptığının yanına kâr kalmasını kaldıramıyorum artık... Bu, inanılmaz derecede can sıkıcı bir hadise... Kayıp bile saymadığım şeyin bende iz bırakmasını, bıraktığı ize bakıp kendiyle gurur duymasını; bedeninde taşıdığı sahte ve lüzumsuz hisleri sevgiymiş gibi adlandırmasını da istemiyorum.
.
.
.
Ve insanlara şunu söylüyorum sadece: Uzun zamandır gelmesini beklediğim bir gün yok ve acele etmeyi bırakın kımıldamıyorum bile. Tedirginim. Yanımda durur gibi yapanların niyetlerini çok önceden tahmin ettiğim için tedirginim... Bensiz yaşayın bundan böyle. Ses etmeyin, ilişmeyin, kirinizi bulaştırmayın yeter.
Bazen dönüp bakarım eskiye ve ne çok şeyden vazgeçmişsin, hiç pişman olduğun oldu mu diye sorarım kendime. Yani beni nasıl bilirdiniz diye kimseyi muhatap almam bu soru için, kendime sorarım. O ne lan öyle, ölmüş gibi? Beni iyi bilmeyin arkadaşım, hatta hiç bilmeyin, yanaşmayın, umurumda mı sanıyorsunuz?
Yine de bir anda kızıp dağıttığım şeylere üzülürüm. İçim sızlar ve "keşke" derim elbette. O raddeye gelene kadar keşke anlasaydın beni diye iç çekerim. Şimdiye kadar çok bekledim çünkü. Çok şeyi içimde biriktirdim. Bugün olmazsa yarın düzelir dedim... Ama olmadı. Kime sıkıca sarılsam kollarımı gevşetmeye çalıştı ve ben de vazgeçtim. Yani gücünüz yetmezdi ama çok öncelerde "zorla yaşanmıyor bu hayat, her şey olacağına varıyor" diyen de bendim... Unutmam bu sözü. Unutmam neden artık hayatımda olmadığınızı. Unutmam kaç tufan atlattığımı... Çok yoruldum. Çok yordunuz... Yeniden bir şeyleri denemekten ve bilmediğim bir yere gidip orada yaşamayı istemekten usandım. Yalan yanlış "hep yanındayım" hikayelerinin kulağıma fısıldanmasına gülüp geçmeyi öğreneli çok oldu... Değilsiniz, değildiniz... Yanımı bildiğim gibi, dört bir yanınızı nasıl kalabalık ettiğinizi de iyi bilirim... İnanmiyorumkii artık
Böyle iyi. Böyle çok iyi.
Bu aralar iyiyim demekle kandırıyorum kendimi.
Siz hiç hayallerinizden sıfır aldınız mı?
Bazen insanın aklında kendine sorduğu tek bir soru olur.
"Gerçekten bunları mı hak ettim?"
Bazı haklar helal edilmez.
Üzdügünüz insanın gönül hakkını ödeyemezsiniz.
Ve lakin fazlası ile yoruldum her şeyden.
Derim ki ben,
İçi dışından yorgun olan insanlara değmeyin.