Bazen diyorum yanlış olan ben miyim, sonra onlara bakıyorum diyorum ki içten içe belki de doğru olan yanlışların içerisinde ki doğrulara odaklanarak yaşamaktır. Nasıl olsa herkesin kişisel bir yanlış ve doğru kavramı var benim neden olmasın ki?
Ama öyle bir şey ki bu his yada hastalık ilk zayıf halkayı gözüne kestirip sinsi sinsi yaklasiyor sana.
Önce kalbinde ufak bir ağrı ile başlıyor sonra bir bakmıssın çürük bir kalp ile hayatına devam ediyorsun, kalbi bitirdikten sonra beyinini ele geçiriyor tabi o kalp kadar kolay değil ilk önce ufak bir düşünce ile başlıyor sonra büyüyor büyüyor bir kaç parçaya bölünerek farklı kişiliklere bürünüyor.
Peki neden yapıyor bunu?
Kötü çünkü, sadece kötü başka bir açıklaması yok.
