Haerin477

Beynim çok dolu. Yazdıklarım  başka şeylerle ilgili olursa şaşırmayın, buraya son yazdığımdan beri yaşadığım şeyleri yazacağım ama sadece düşündüğüm şeyleri.

Haerin477

Ailem o kadar çok psikolojik hastalığı önyargılı ve saçma buldu ki ben de alıştım ve onlara benzedim.
            Şizofren olduğunu söyleyen biri, Asosyal biri olduğunu söyleyen biri, Yeme bozukluğu olduğunu söyleyen biri, hepsi dikkat manyağı ve yalancı.
            O kadar çok yargıyla doluyum ki, kimsenin psikolojik sorunu olacağına inanmıyorum.
            O kadar inandım ki buna, bir doktor panik atak geçirdiğimi söylediğinde inanmadım, inkar ettim.
            Dezavantajı, bunların hepsinin şu anda geçerli olmasıdır.  Gerçeği biliyorum ama inanmıyorum

Haerin477

Burası güvenli değil. Rahat değil. Tanıdığın insanlardan uzak durman korkak olduğunu gösterir. Ağlamak zayıflıktır. Hatalar affedilemez ve cezası ölüm cezasıdır. Hayattan nefret etmek yasaktır, cezası yaşamaktır, ölüm değil.Sonsuz bir döngü gibi. Neden kaçıyorsan, önüne geliyor, seni öldürüyor. "Kaçmak yerine çözüm bul" demek kolay ama bir şeyleri kaybetmek kolay değil. Sahip olduğun tek şeye veda etmek kolay değil. Risk almak kolay değildir. Sen bıçakla sevmediğin şeyi sev. Yalan bir yüzle, geçmişle ölmekten kork.

Haerin477

Ya değişmezse? Ya her şey olduğu gibi kalırsa? Ne olacak? Devam edebilecek miyim?  Dayanabilecek miyim? Yüzüme gülüp arkamdan konuşan insanlara dayanabilecek miyim? Bir hata yaptığımda beni öldüren insanlara mı? çaresizliğimi kullanıp beni kullanan insanlar? Nefret dolu gözler?  yargılayıcı bakışlara? arkamda olan seslere? Kendimi biliyorum. Devam edemem, hayatta kalamam, dayanamam