Çocukken tsubasa gibi topçu olmak isteyen, aynı şarkıyı 100 defa dinleme manyaklığı olan, sabah uyandığımda yüzüme çarptığım suyun ellerimin arasından bileklerime ordan da dirseklerime kadar akmasına uyuz olan, buzdolabını açıp boş boş baktıktan sonra kapayan, kulağımda mp3 dinlerken klip tadında yürümeyi seven, ellerimi ve ayaklarımı bir türlü ısıtamayan, halen şirinlerin büyülü ormanını arayan, çift bölmeli çakmakta her iki tarafda gaz seviyesini dengeleme ihtiyacı duyan, girdiğim kapalı mekanda ilk önce çıkış kapısını arayan,küçükken radyoda kaset kayıt edip bunu ticarete döken, iki elim doluyken elektirik düğmesini burnumla açıp kapayan,otobüsü kaçırınca gurur yapıp arkasından koşmayan, hayatımda hiç lost dizisini izleme eksikliği duymayan, yolda yürürken karo taşların çizgilerine basmamaya özen gösteren, eşşek kadar kızların 3 yaşındaki çocuk gibi konuşmalarına sinir olan, gülünmemesi gereken yerde kahakaha tufanına girip haz ve acıyı birçokkez yaşamış olan, birtürlü insanlara güvenmemesi gerekirken her defasında aynı hataya düşen, kazanmışlıkları ve kaybettikleri ile güçlenen hayatı silbaştan yaşamayı seçen koca dünyanın bir nedenide ben olayım diyen bir insan oğluyum.