Halkbilimcibiri

Yapayalnız kaldım. Belkide şımarık bir çocuğum. Sürekli ilgi bekleyen biriyim. Bencilim. Bilemiyorum içimdeki bu kaosun sebebini. Vücudum çürüyor. Ölme isteğinin bir işareti bu. Tıpkı zihnimden geçtiği gibi. 

Kendi kendimi imha edeceğim ben. Sırtıma saplanan iki mızrak beni yıktı bugün. Ve ben sanırım kan kaybından öleceğim. Koca canavar artık yok söz veriyorum promise 

Herkesin gidişini izliyorum sinyora. Etrafımdaki yüzler birer birer siliniyor. Etrafımda hiç kimse kalmayana dek sürecek bu savaş. 8 kollu bi ahtapot canavara dönüştüm. Herkes kaçıyor benden. Yok edilmek istenen bi canavardan başkası değilim. Meğersem uçuşan toz zerresi kadar değerim yokmuş. Ben gerçekten değersizmişim. Haklıymışım duygularımda. Herkes haklıymış. Benden bi bok olmazmış. Özür dilerim dünya. 

Yine seni özlüyorum sevgilim. Farklı şehirlerde uyanıyoruz. Aynı atmosferin farklı havalarını çekiyoruz içimize. Sana aşığım. İçimdeki sonsuz aşk sana ışık olacak. Seni üşüten yağmurlar topraklar gün gelecek seni sarıp sarmalayacak. Güneşler öpecek tenini. Burnunda masmavi gölün serin kokusu kalacak. Yemyeşil ormanlar çalacak gönlünü. Sevgilim eğer gözlerin göğe değer de güneşi, yıldızları, ayı selamlarsa eğer bil ki seni düşünüyorum....

Ben çok seviyorum onu. Dünyamda bir tek o var. Dünyada kimler olduğu umrumda değil. O benim dünyamın kahramanı ♡

Aşkımdan ölen biri var. İlle de vazgeçmeyen, bırakmayan biri var  hayatımda. Ne olaylar geldi geçti başımdan kimler geldi kimler gitti. Her şey yıkıldı da bi sapasağlam durdu. 

Bana nasıl biri olduğumu sorarlarsa eğer şöyle derdim; 
          Yemek yapmaktan keyif alan, şiirler yazan, arada bir deli deli şarkılar söyleyen, çok kaygılı, yaz mevsimini seven, temizlik yaparken kendini kaptıran, güzel giyinmeyi süslenmeyi seven, makyaj bilmediğinden sade makyajlar yapan, çoğu zaman gülse de içinde hüzünlenen, üzülen, sevdiği adamdan başka arkadaşı olmayan, küçücük odalarda tek başına kalınca bile içi gülebilebilen, maşuk olunca gözü aşığından başkasını görmeyecek kadar sadık, çocukları seven, çalışkan olmayan ama sevdiği işlerde azimli olan, kitap okuyan, zihni ve ruhu yorgun olduğundan bazen her şeyi boşveren bir insanım...  

Dünyanın en çetrefilli duygusunu yaşıyorum şu bir yıldır. Evet ben aşık oldum! Hem de bana gerçekten değer veren ve gerçekten aşık olan birine. Ulaşamadığında meraktan deliye dönen bi adama, bi Azerbaycan Zabitine aşık oldum ben...

Fazla fedakarlık bedene zehirdir

Bana yaşattığın şu bir yıl sonucunda şu cümleyi kurabilirim sana *"seni çok seviyorum"*. Bana öğrettiğin o kadar çok şey var ki. En önemlisi kendimi sevmek. Bir şeyler başarabileceğimi görmek. Ve değerli olduğumu artık öğrenmek. Hatalarım, eksiklerim yanlışlarım elbetteki var. Dört dörtlük bir insan değilim ben de. Ama beni bu hatalarımla kabul ettin ve sevdin. Ben seninle birlikte anladım ki sevmeyi bilmiyormuşum ben. Bir insan doğru ve güzel şekilde nasıl çok sevilir bilmiyormuşum. Seninle öğrendim. Sevilmek duygusunu iliklerime kadar hissetmemiştim uzun süredir. Belki de çok  sevildim yaşamım boyunca. Bana yapılan eleştiriler uyarılar o kadar soğuk ve sertti ki bu sevgiyi çok hissedememiştim. Beni öyle güzel seviyorsun ki! Bir gün düşündüm ailem beni eleştirirken hep daha iyisi olmamı isterken nasıl oluyor da o beni hep böyle güzel seviyor? Çocuk gibi şımartırcasına. Düşündüm de en son ne zaman böyle içten böyle sonuna kadar sevildim şımartıldım hatırlamıyorum. Sen benim içimdeki o çocuğa dokunuyorsun. O çocuk sana aşık. Önceliğin hep ben oldum. En çok düşündüğün kişi oldum. Canın oldum senin. Sen hayatıma adım attığında öyle heyecanlandım ki. Bu kadar kısa bir süre içinde birbirimize aşık olmamız bence bir mucize. Benimle sesli konuşmayı teklif ettiğinde kabul ettim büyük bi merakla. Normalde kabul etmezdim. O kadar kendimi rahat hissettim ki o kadar ben oldum ki sana o gece. O an anlamıştım gerçek ve doğru kişiyi bulduğumu. Tekrar hoşgeldin. İyi ki varsın seni çok seviyorum bitanem ❤️❤‍.