Hatice tetiker

Hayat bu kadar kirli iken insanlar bu kadar acimazsizken ben neden bu dünyadayım diye soruyorum kendime. Küçük olsaydım şimdi hayat çok güzel derdim biliyorum çünkü küçükken yoksulduk ama mutluyduk derdimiz tasamiz yarın ne oynasaktı. Şimdi hayatın yarını bile kalmadı. Bnyo yapınca annem saçım kurusun diye hindi orterdi. Şimdi saç kurutma makinesi çıktı. Düşünün hayat nasıl değişti. Şükrü amcanın dondurma dükkanının önünden geçer dondurma vermesini beklerdik. Münire teyzenin poşetlerini taşıyıp para vermesini beklerdik. Baybuzumuz vardı dolabı kapatmıyoruz diye kızan emin dedemiz vardı. Annemin havludan yaptığı bebeğim sandalyeden yaptığım beşiğim vardı. Nazomuz vardı pet bardaklarına koyup içtiğimiz. Akşam eve gelen babamız yemek kokan evimiz ve babannemin bağırtıları ne güzeldi o günler. Başkasının olmayan kıyafetlerinin bize verilmesiydi mutluluk. Sobanın üzerinde demlenen çayımız közlediğimiz patatesimiz vardı. Hiçbirşeyimiz yoktu. Dedim ya o zamanlar hiçbirseyimiz yoktu. Şimdi dünya var önümde. Dedim ya dünya kadar şey var. 
          

Yeniyim kiatabıma destek olur musunuz. Kendi hayatımı yazıyorum.

Yorgunum... Bedenen filan değil ruhen yorgunum küçük omuzlarımda büyük yükler taşıdığım için yorgunum. Çok uykum var ama uyuduğum uykudan uyanasım yok. Hayatta tek başına kalmış ve yaşamak için herşeye boynu eğik bir kızım. Annesi babası olupta kimsesiz kalmış bir kızım. Olmam gereken yerde değilde mecburiyetlerinin arkasından bakan bir kızım. Gençliğimin en güzel yıllarını aldığım nefesten bile tiksinerek yaşıyorum. Beni bu hayatın en orta yerine bırakıp hiçbir şey öğretmeden bu yolda yürüyememi istediler. Buralara tek başıma geldim kimsenin yardımı olmadan kırılan camlara basarak hergün bir yerimi kanatıpta buda geçecek diyip yarabandı yapıştırarak geldim. Ödenmesi gereken bedelleri fazlasıyla ödeyerek geldim. Bazen boğuldum bazen düştüm ama yaşadım. Nefes almayı becerdim. Nefes aldım ama kaç kez yara aldım. Hala yorgun ve tekim ama bırakıldığım yolu artık biliyorum. Ve kendime hep sen herşeyi başaracaksın diyip yürüyorum daha ne kadar yürürüm yaralarımı sararım bilmiyorum. Bildiğim tek şey toprağın kokusunu sevdiğim ve o kokuyu çok az bi zaman sonra ciğerlerime kadar enjekte edeceğim. Kimseye hakkımı helal etmiyorum. Beni bu yaşımda bunları düşündüren bunları yaşatan kimseye hakkım helal değil.

5 metrelik kuyuda kayboldum ve 4 metrelik ip uzattılar bana. Bende o ipte önce bedenimi sonra ruhumu astım. Bir ipe hayatımı dizip aşmışken nefesimi kesen düğümleri çözemedim. Öldüm ama gömülmedim yaşadım ama nefes almadım. Ecel bana nefes vermez bilirim. Soğuk mermerlerin nefes alan insanlardan daha çok beni dinlediğine çoğu kez şahit oldum. Soğuk mermer bile beni hasta etti.Her hastalık merhem sürünce geçmez. Ruhunuza merhem sürünce geçiyorsa banada söyleyin. Geçiyor mu ruhun kaybolmuş yarasının acısı,bulabiliyor musunuz ruhununuzun yarısını. Yazarken bile diz çöküyorum benliğime. Yazdıklarım bana tetiği çekilmiş bir silah sundu. Bazı silahlar kurşunsuz tetikte bekler bazı kurşunlar ters teper. Uçurumun kenarında o silahla beklerken çoğu kez okyanusların kıyısına gömüldüm. Çoğu kez bu hayatta hep küçük bir çocuğun masumiyetiyle gezdim. Masmavi gökyüzünde kuşlar kadar özgürce uçmak için neler vermezdim. Gömüldüğüm okyanus kenarının kıyısında ve astığım Hatice'nin önünde kaç kez diz çöküp " birgün herşey çok güzel olacak" diyerek hayata tutundum. Bugün buradayım. Ben Hatice hayata çoğu kez yenilmiş ama tırnaklarıyla 22 yaşıma kadar gelmişim. Geriye dönüp baktığımda özlediğim tek şey çocukluğum ve çocukluğumda ki barbi bebeğim. Ve yine karşımda küçüklük fotoğraflarım. Diz çöktüm o çocuğa karşı " birgün herşey çok güzel olacak"...

Oysa bir işçinin alın teri kadar helaldi sana olan sevdam.

Gözlerle anlatamadığım birçok şeyi sözlerle anlatmaya başladığımda anladım artık büyüdüğümü. Küçükken hep büyümek ablalar gibi olmak isterdim. Ne bilseydim büyüyünce hiçbişeyin çocuklukta ki gibi olmadığını. Büyüdükçe hergün bişey değişti bende. Önce oyuncaklarım alındı elimden sonra küçükken birlikte çamurdan pasta yaptığım arkadaşlarım. Bilseydim büyüyünce herşeyin böyle değişeceğini büyümekte yaşamakta istemezdim. Yediğim çikolatanın tadı bile değişti sahiden bu muydu büyümek.Bana küçükken büyüyünce ne canlar yakacak derlerdi BANA BENİMDE CANIMIN OLDUĞUNU SÖYLEMEDİLER. Hiç kıyamadığım insanlar yaktı canımı beni büyümek zorunda bıraktılar. Çünkü öğrenmem gereken saçma sapan şeyler vardı bıçaksız yemek yiyince görgüsüz kadrosuna sokan bu ailem vardı. Keşke bunları öğreticeklerine biraz hayatı öğretselerdi. İnsanlara güvenilmeyeceğini öğretselerdi. Bana büyüdüğümde canımın çok yanacaği konuları öğretselerdi. Hepiniz dışardan baktığınızda ne kadar egolu diye igreltili gözlerle baktığı kızım size göre. İçimde sadece çocukluğuna dönmek isteyen kendi köşesinde ölmeyi bekleyen biri var. İyi değilim hemde hiç iyi olmayacak gibi derdimi anlatacağım tek bu satırlar var. İçime attıklarım benden büyük ve gerçekten artık kaldırmakta zorlanıyorum. Nereye kadar direnirim bu hayata karşı bilmiyorum ama gücümde kalmadı. Gittikçe eriyorum hayata karşı bunu kimse görmüyor. Gülüşlerimin ardında o kadar çok şey gizliyorumki anlatsam kimse anlamaz. Size iyiyse geceler İYİ GECELER.

Annemi özledim sana sarıldım. Kardeşime kırıldım sana tutundum. Eksik kaldığım her yanımı seninle doldurdum. Sonra sen gittin... Annem bir kere daha öldü. Sonra sen gittin... Kardeşimde kalmadı. Sonra sen gittin... Bütün sevdiklerim beni terketti. Ve ben bir gecede yine sensiz kaldım.

Nedenini bildiğim birşeyi yazıyorum aslında. İçim öyle dolu ki nerden başlasam bilemiyorum. Hangi cümlem anlatır yorgunluğumu hangi cümlem hissettirir tarifi olmayan bu acıyı. Dışarıya gösterdiğim güçlü Haticeyi mi anlatıyım parkta oynamak isteyen içinde hala çocuk olan Haticeyi mi. Yorgunluğumu mu anlatıyım. Çevremde onca insan varken yalnız kalışlarımı mı. Derdimi mi anlatıyım dermansızlığımı mı. Anlatsam beni bir doktor gibi dinler misiniz. Amaçsız sebepsiz tutar mısınız elimden. Sarılır mısınız masumca. Bu ben değilim aslında dışarda gördüğünüz ve yada takip ettiğiniz kadarıyla egolu kendini beğenmiş biri gibiyim inanın ki bu ben değilim sadece güçlü olduğumu ve kimseye boyun eğmeyeceğimi gösteriş ediyorum. İçimde farklı bir dünya var aslında.  Çocuklar gibi parkta oynamak isteyen biri var. Elimde olan hiçbir şeyin değeri yok. Daha 21 yaşında kendimi çok büyük biri gibi hissediyorum. Çünkü yaşayacak bişeyim kalmadı bu kadar hızlı yaşamasaydım belki bu duygulara kapılmazdım. Bütün dünya omuzlarıma çökmüş gibi. Nereye gitsem peşimden geliyor düşüncelerim. Sevgiye aç ilgiye muhtaç biri değilim. Ama mutlu değilim. Hayat anlam ve önemini yitirmiş beni ise bertaraaf etmiş gibi. Evet hergün farklı mekanlarda alkol alıyorum hepiniz bana hayatı yaşıyorsun diye mesajlar atıyorsunuz. Bilmiyorsunuz ki ben eğlenmek için değil uyumak uyuşmak ve unutmak için içiyorum. Size bugün dışındakı siyahıyla değil içinde hala pembelere aşık  kızla yazıyorum bunları. Ve söylemek istiyorum Şikayet ettiğiniz hayat bir başkasının hayali olabilir. Ve şunuda eklemek istiyorum mutluluk parayla satın alınacak birşey değil. Bi hedefe ulaşmak için emek gerekir. Emek verilmeden alınan hiçbiseyin değeri yok. Bunu en iyi ben bilirim. Eskisi gibi duygulu duygulu yazamıyorum ama yinede içindekileri anlatmak iyi geldi

Kirpiğin kaşına değdiği Zaman unuturum bütün heceleri gözlerinle açılır bütün kapılar. Yeterki sen ol yanımda. Bakışlarında ölür giderim. Sererim yoluna canımı yol olurum uğruna. Yeterki sen ol yanımda. Bir değil bin belada olsan başımda yeterki sen ol yanımda. Savrulan saçlarınla oynuyayım. Dizlerime yatırayım seni nefes ol bana. Yeterki sen ol yanımda. Gözümü kırpmam ölümü sererim uğruna YETERKİ SEN OL YANIMDA...

Çaremde sensin çaresizliğimde... Nefesimde sensin nefesimi kesende...
          
          Gülüşlerimde sensin gözyaşlarımda...
          
          Umudumda sensin içime kapanıklığımda sen... Ne sussam anlarsın çaresizliğimi ne konuşsam duyarsın yalvarışlarımı. Sana olan sevdamın yenilgisidir bu. Acıyan canımın derdide sensin dermanı da merhemim de sensin yaramı kanatanımda... Hayal kurduranda sensin hayal kırıklığına uğratanda... Anlamak isteseydin sesimden de sessizliğimdende anlardın. Ne zaman canım acısa sana yazmakta alıyorum soluğu. Kelimelerle anlatılır mı bir acının derinliği bilmiyorum. Bildiğim tek bişey var seni yanımda hissetmek. Kendimi öyle güçlendiriyorum. Yanımda olsan konuşamam uzun uzun bakarım gözlerine. Konuşmakta istemiyorum seninle. Hem deli gibi seviyorum seni hemde canımı acıttığın için nefret ediyorum senden. Ama bi türlü vazgeçemiyorum senden. Yenilgiyse yenildim sana. Nedenlerle boğuşuyor belkilerle savaşıyorum. Ama unutmak ile başım dertte. Gölgeni görsem çökerim dizlerine sana öyle ihtiyacım var. Hem dert hem derman var sende.