TÂ MÂVERÂDAN
Rüzgar öyle esti, öyle esti ki,
Her şey uçup gitti, kaldı yaradan.
Ayna düştü, hayal, perdelerdeki
Bir akiscik gibi çıktı aradan
Sırtımı uykuda dürtüyor bir el;
Fırla yatağından, koşar adım gel!
O bir minicik zar, kabuğunu del!
Seni çağıran var, tâ maverâdan!
<>NFK<> çile_______/ Allah... Sf. 31 (1958)
Following
Sign up to join the largest storytelling community
or
HaticeUsta7
Mar 31, 2017 02:45PM
BİTER...Kakılır bir yerde,kalır oyuncak, Kurgular biter.Ölüm... O geldimi ne var korkacak? Korkular bit...View all Conversations