Witam Cię w ciemnym zakątku Internetu.

Pozwól, że się przedstawię - bo tak chyba wypada. Na imię mi Oliwia, ale że to nie ja je sobie wybierałam i nie przypadło mi do gustu - zwracaj się do mnie po "ej", tak będzie nam obu wygodniej. Ty nie musisz zapamiętywać jak się nazywam, a ja nie muszę patrzeć na ten zwrot. Proste.
Wieku tutaj nie przedstawiam. Może kiedyś się to zmieni, może nie. 

Nauczyłam się czytać bardzo wcześnie. Gdy już to miałam za sobą wzięłam się za własne pisanie. Oczywiście gdy teraz patrzę na swoje prace z tamtego okresu naprawdę zastanawiam się, co mi wtedy chodziło po głowie. Byłam jednak tylko małym bąbelkiem o wiedzy na ten temat  żadnej. 
Mimo wszystko, miałam takie szczęście, że trafiałam na świetnych polonistów od samego początku. Wspierali mnie oni wszyscy, jednak najwięcej zawdzięczam chyba pani Reginie, której naprawdę zaczęło (nie tylko mi, ale i całej klasie) brakować, gdy odeszła na emeryturę.

Na sam koniec chciałabym pozdrowić i po raz kolejny podziękować tym osobom:
- pani Małgorzacie W., która uczyła mnie w klasach młodszych i ona jako pierwsza stwierdziła, że "widzi we mnie potencjał"
- pani Reginie G., która pomogła mi rozwijać moje umiejętności pisarskie podczas, gdy sama w nie nie wierzyłam
- pani Paulinie W., która okazała szczerą krytykę, dzięki której zrozumiałam, że muszę starać się przypodobać wszystkim, a nie tylko pewnej grupie o podobnych upodobaniach
- Lenie P., która ogromnie mnie motywuje nie tylko do pisania, ale do wszystkiego i właściwie dzięki niej teraz to piszę
- Aleksandrze A., która wspiera mnie jak może 
- Oliwii P., która jako osoba niezbyt lubiąca literaturę i tak stwierdziła, że jeżeli coś kiedyś wydam, to ona jako pierwsza to kupi i przeczyta

Teoretycznie właśnie teraz się z Tobą żegnam i życzę miłego czytania.
~Evil