Yanlızlığım mısraların dans edişine konuk oluyor ve kelimelerin şefkatine ev sahipliği yapıyorum,
Rüzgârın ateşinden korunup balıkla deniz tutuyorum belki...
Takıldığım ağlara düğüm atıp beni kördüğüme hapsedenlere sürükleniyorum . Kötünün içindeki saklanan iyiliği bulmak için çabalıyorum...
Siyaha beyaz katarak var ediyorum benliğimi. Bana ulaşmak için adım atanlara sesleniyor bu girdaptan kurtulmayı bekliyorum çünkü kimsesizliğin kışında üşümek gün geçtikçe daha da acıtıyor...
Dipsiz kuyaya taban oluyor düşüncelerim,
kayıp ruhun can çekişine müebbetim...
Gönlümü ayırdığım parçalarda hissettiğim eksiklik unutulanların dizginini kırıyor...