Tutmamız,sıkı sıkı sarmamız gereken elleri bıraktık.Mutsuzluğun geçici olduğunu söyleyip içimizin en derinine gizledik.
Mutsuzluk geçti,ellerimiz farklı farklı ellerle buluştu.Herkes kendini anlayacak insanlar istedi ama kimse kimseyi anlamadı.
Anne babamızdan nefret ettik çünkü bizi anlamadılar,güneşten nefret ettik çünkü gece daha cazip geldi,çikolata yiyemedik diye alerjimizden nefret ettik.Bir şeyleri hep sevmedik ve bir şeyleri çok sevdik.Bizi de bu öldürdü.
Çok sevmek ve nefret etmek.Kimse hiçbir şeyi tam ortası kadar sevemedi.