Kadın hep vardı... Tıpkı adam gibi... Sonra adam gitti. Kadın ağlamayı unuttu. Hayatın yeşilinde huzur bulup, mavisinde hayal kurmayı öğrendi.Sonra kadın durdu. Durdu... Durdu... Dünyayı dinlerken, en çok kendini dinledi aslında kadın.

Okumayı okurken hayal kurmayı hayal kurarken de o hayali yaşamayı isteyenlerdenim bende. Pembeler maviler morlar sarılar kırmızılar benim hayallerim gökkusağı gibi her rengi barındırıyor içinde. Okudukça daha canlanan daha da bir renklenen dahada bir coşan dünyam var . 

Yaş kaç olursa olsun bence bir insan hayal kurmalı. Hayal kurmayan insan tıpkı kökleri olmadan toprağa tutunmaya çalışan bir ağaç gibidir. 

Okuyorum okuymaya da devam edeceğim. Hayal gücümün el verdiği kadar da yazmaya devam edeceğim. Bir tür terapi gibi. Ya da insanlarla iletişim kurmanın başka bir yolumu demeliyim. 
Kimi tutkular rehberimiz olur yaşam boyunca. Kollarıyla bizi sarar. Sorgulanmadan peşlerinden gideriz ve hiç pişman olmayacağımızı biliriz.