Kendimle barışamadım. Seslendim, sesimi duyuramadım. Anlatmak istedim bazen. Ağzımı açamadım. Sunduğunuz sahte evrende, sahteliğinize ayak uyduramadım. Beni alt üst eden bir şey var. Düşmemek için, bir gece yarısı balkonun soğuk zeminine çöküp kendi nefesimde boğuldum. Düşlediğim her şeyin bana bir devlet yıktırdığını anladığım an hayal kurmayı bıraktım. İçimde katliam var sanki, zihnimde kopan çığlıklar. Sürekli boşluğa dalıyor gözlerim. Donakalıyorum sanki. Ölüm sessizliğini bozan çığlıklar kulağımı tırmalıyor. Gülümsemeyle kimseyi kandırmıyorum, dedim ya sahteliğinize ayak uyduramıyorum. Ne olursa olsun artık. Çünkü halledemedim. Ben halledeceğim diye, daha da batırdım. Halledebilirim sanmıştım. Elime yüzüme bulaştırdım.