Azərbaycan sənəti üçün ağır bir itki var. Bəli, söhbət Aygün Hümmətovadan (Bəylər) gedir. Lakin, Azərbaycan xalqı üçün yox, sənəti üçün. Çünki xalq ilə sənət arasında böyük bir uçurum yaranıb. Belə ki, xalq üçün sənət ritmik musiqi müşayiəti ilə səslənən bayağı və səs effektləri sayəsində güc-bəla ilə düzəldilmiş ifalardır. Sənətçi isə məhz həmin vasitələrlə gündəmdə qalan, gündəmdə qalmaq üçün qeyri-səmimi vətənpərvər, xeyirxah olan, şou yaradaraq diqqət cəlb edən saxtakar, təlxəklərdir. Odur ki, xalqımız üçün ağır itki "Tosu Zəngilanlı, Damla, Miryusif, Nəfəs, Türkan, Elza Baboş" və s. adını belə çəkmək istəmədiyim fenomenlərdir. Xalqımız onları sevir, seçir, dövlət tərəfindən titul almasına səbəb olur.
Digər tərəfdən isə inkişafını itirmiş, məzlum, lakin çox köklü, çox dərin, çox böyük, çox möhtəşəm sənətimiz onu qoruyub-saxlayanları itirir. Aygün xanım da bu böyük itkilərdən biridir. Məhz bu cür itkilər sənətimizə sonuncu sarsıdıcı zərbələri vurur, olan-qalanı da aparır.
BAŞIN SAĞ OLSUN GÖZƏL SƏNƏTİMİZ! RUHUN ŞAD OLSUN, QƏLBLƏRİ TİTRƏDƏN SƏS...
GÖZÜN AYDIN OLSUN, AZƏRBAYCAN XALQI! SİZİ DÜŞÜNMƏYƏ VADAR EDƏR, RUHUNUZU, QƏLBİNİZİ HİSS ETDİRƏN, İNSAN OLMAĞA SƏSLƏYƏRƏK SİZƏ ÇƏTİNLİK YARADAN BİR SƏNƏTKARI DAHA İTİRDİK...
Mənim arzum idi ki, bir gün Aygün xanım "Tut ağacım" mahnısı üzərində yenidən yazdığım sözləri ifa edər. Bu arzum da dəfn olundu...
https://youtu.be/eM97efEA4UI?si=ANEoEPt_ZwYdDxS1