Bu gün tavşanımı verdik 2 yıldır baktığım beslediğim ona çocuğumuş gibi baktığım tavşanımı verdik her dakika balkona gidip ağlıyorum çünkü orda bir kafes yok yatağımın altına giren biri yok benim yanıma gelip kafasını sevdiren biri yok karamel yok.bu çok zor bir şey hayvan vermek ama onu görebileceğim onu tanıdığımız birine verdik onun iyi olduğundan eminim ama kalbimin yarısı yokmuş gibi hissediyorum ağlıyorum ve bu iğrenç bir duygu.ama beni teselli eden şey barınaktan bir köpek sahipleneceğiz.adını karamel koyacağım…
Neden her gün ağlıyorum
Benim çok ama çok değer verdiğim bir kız var ve o beni sevmiyor bir gram bile ama ben onu çok seviyorum beni ümitlendiriyor sonrada baba bok gibi davranıyor.Bende ağlıyorum ve kendime zarar veriyorum.Ağladığımdan dolayı ve yemek yemediğimden dolayı sağlığımda gidiyor.
O kız hem beni sevdiğini söyleyip beni arkamdan bıçaklıyor.Belkide hiç tanışmasaydım böyle olmayacaktı.
Devamı gelecek…