Bazen, hiç susmadan konuşmak istiyorum. Nebilim yada hiç susmadan ağlamak. Bazen de sadece susmak. Ama susarken bile anlaşılmak. Sanırım benim tek istediğim şey bu. Anlaşılmak... Değer verilmek... Düşünülmek...
İlgi manyağı değilim ama nebilim biraz hissetmek güzel olurdu. Herneyse.
Gecenin karanlığının saklayamadığı tek şey insanın kalbindeki ses. Işıklar açıkken bütün duygular bi perdenin ardıa saklanıyo sanki ama gece olduğunda herşey açığa çıkıyo, saklanamıyo. Belki kimse görmüyor, kimse duymuyor sesini ama acısı yetiyo.