Ipekay

bebem

Güneşim aydınlatıyor olmayan karanlığımı, kayboluyorum gecenin karanlığında sağa dönüyorum karanlık sola dönüyorum karanlık  sonra ayın yanında bir yıldız görüyorum tıpkı güneş gibi aydınlık elimi uzatıyorum aydınlığa. Sonra anlıyorum ki benim aydınlığımda karanlığım gibiymis birgün var birgün yok benim gibi...

Ne yalnızım ne de kalabalığım. Kendi içinde dünyasını kuran ve o dünyada sadece kendisi bulunan hayatı enlerin de yasayamayan ama hayallerinde bir o kadar manyak olan bir insanım(Bir öğrenciye ne kadar insan denirse ki bu öğrenci YGS-LYS mağduruysa:(