Bir nefeslik hatrım var şu dünyadan,
O nefeslikte boğuluyorum nedensizce,
Boğuldukça ölüyorum,
Ama bu ölüm ebediyete diriliş değil.
Öldükçe kavruluyorum,
Kül olamadım dahi,
Sonmeye yüz tutmuş ama
Sönmeyen kıvılcım gibi çırpınıyorum.
Son olamıyorum,
Ölsem bile yaşama esirim ben,
Ölüm bile kurtarmıyor beni,
Kurtaramıyor şu günahkârlığımı.
Ebedi bir esirlik bu,
Niye bilmiyorum,
Adına yaşam diyorum,
Ölemiyorum...
Oysa bir nefeslik hatırdı,
Alıp gidecektim,
Ne gidebildim,
Ne kurtulabildim,
Öldüm yine esiriydim.
27.09.25