Bazen çok konuştum. 
Hiç faydasını görmedim. 
Bıraktım. 
Şimdilerde ise sadece yazıyorum. 

Bazen pencere kenarında, soğuk ve karanlık bir gecede hafif bir rüzgar eşliğinde, pervaza yaslanmış elimdeki krakeri yiyorum. 

Bazen dışarı çıkmış elimdeki patatesli cipsiyi yiyorum. Yanında da kolamı içiyorum.

Bazen bir parka gitmiş kütüphanemdeki en güzel kitabı elime almış tek başıma bir banka oturmuş okuyorum. 

Artık herkes psikopat, önemli olan sıradan olabilmekte.