wonderai

Mescid-i-Aksa
          
          Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde 
          Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu 
          Varıp eşiğine alnını koydum 
          Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu
          
          Gözlerim yollarda bekler dururum 
          Nerde kardeşlerim diyordu bir ses 
          İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin 
          Unuttu mu bunu acaba herkes
          
          Burak dolanırdı yörelerimde 
          Mi’raca yol veren hız üssü idim 
          Bellidir kutsallığım şehir ismimden 
          Her yana nur saçan bir kürsü idim
          
          Hani o günler ki binlerce mü’min 
          Tek yürek halinde bana koşardı 
          Hemşehrim nebi’ler yüzü hürmetine 
          Cevaba erişen dualar vardı
          
          Şimdi kimsecikler varmaz yanıma 
          Mü’minde yoksunum tek ve tenhayım 
          Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı 
          Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım
          
          Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde 
          Götür müslümana selam diyordu 
          Dayanamıyorum bu ayrılığa 
          Kucaklasın beni İslâm diyordu
          
          Mehmet Akif İnan

Istanbulover

@ wonderai  eyvallah üstad, tam gönüle kazınacak bir şiir
• Reply