Bir gündü, hava ılık
 ve cadde kalabalık

bir kadın sapıverdi önümden dönemece; 
yalnız bir endam gördüm, arkasından, ipince.
ve görmeden sevdiğim, işte bu kadın dedim,
 çarpıldım sendeledim.

bir gündü mevsim bayat
ve esnemekte hayat...
dönemeçten bir tabut çıktı ve üç beş adam; 
yalnız bir ahenk sezdim, çerçevede bir endam.
ve tabutta, incecik, o kadın var, anladım; 
 bir köşede ağladım...