Bi çocuk var ve ben onu asla unutamıyorum onu çok özlüyorum, göremiyorum sanırım onu çok düşündüğüm için artık rüyalarıma girmeye başladı. Öncedende giriyordu rüyalarıma ama hiçbiri kötü değildi. Onu görüyorum güzel oluyor hasret gideriyorum yüzüne doya doya bakıyorum rüyada bile olsam. Ama rüyamda o kadar mutluyken gerçekte ağladığımı hiç tahmin etmiyordum. Gerçekte görememek o kadar çok koyuyor ki rüyalarımda mutluyken gerçekte ağlamak, özlem giderememek yoruyor insanı ve ben şimdiden çok yorulduğumu hissediyorum. 2,5 yıldır hiç böyle hissetmemiştim.