7

Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum.
          Beynim yorgun, bedenim yorgun.
          Bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık.
          Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun.
          Konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun artık.
          Çok yorgunum.

Ağlayasım geliyor seni düşününce
          Gülesim geliyor anılarımıza
          Ne hikmetse aklıma düşüyorsun bazenleri
          Yağıyorsun üstüme bir kar gibi
          
          Dökesim yok senin için tek bir göz yaşı
          Gülmek bile gelmiyor artık içimden
          Unuttun belkide beni
          Bende unutuyorum artık seni
          
          Yeni değil bu hisler
          Kafamdaki bu düşünceler
          Seni aklıma sokuyor
          Bir süre gitmiyorsun aklımdan
          
          Belkide bırakmalıyım artık düşünmeyi
          Yoruyor artık beni
          Kendime kızıyorum bazenleri
          Seni düşündüğüm için

SESSİZ GEMİ
          
          Artık demir almak günü gelmişse zamandan
          Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan. 
          
          Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
          Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol. 
          
          Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli, 
          Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli, 
          
          Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu! 
          Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu. 
          
          Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
          Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
          
          Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden, 
          Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden. 

Bence Şimdi Sen De Herkes Gibisin
          
          Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
          Onlardan kalbime sevda geçmiyor
          Ben yordum ruhumu biraz da sen yor
          Çünkü bence şimdi herkes gibisin
          
          Yolunu beklerken daha dün gece 
          Kaçıyorum bugün senden gizlice
          Kalbime baktım da işte iyice
          Anladım ki sen de herkes gibisin
          
          Büsbütün unuttum seni eminim
          Maziye karıştı şimdi yeminim
          Kalbime senin için yok bile kinim
          Bence sen de şimdi herkes gibisin

Keşke diyorum keşke
          Hiç bir şey bilmeseydim
          Suya bakıp dursaydım ömrüm boyunca
          Bir ırmak kenarında
          Bir deniz ortasında
          
          Ya da kalbim 
          Sınırsızlığın müziğini bulmuş
          Varlığın şarkısına kendini bırakmış
          Bir okyanusa
          Kansaydı keşke

Ne İçindeyim Zamanın
          
          Ne içindeyim zamanın,
          Ne de büsbütün dışında;
          Yekpare, geniş bir anın
          Parçalanmaz akışında.
          
          Bir garip rüya rengiyle
          Uyuşmuş gibi her şekil,
          Rüzgarda uçan tüy bile
          Benim kadar hafif değil.
          
          Başım sükutu öğüten
          Uçsuz bucaksız değirmen;
          İçim muradına ermiş
          Abasız, postsuz bir derviş.
          
          Kökü bende bir sarmaşık
          Olmuş dünya sezmekteyim,
          Mavi, masmavi bir ışık
          Ortasında yüzmekteyim.

    ANLATAMIYORUM
          
          Ağlasam sesimi duyar mısınız,
          Mısralarımda;
          Dokunabilir misiniz,
          Gözyaşlarıma, ellerinizle?
          
          Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
          Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
          Bu derde düşmeden önce.
          
          Bir yer var, biliyorum;
          Her şeyi söylemek mümkün;
          Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
          
          Anlatamıyorum.

BEKLENEN
          
          Ne hasta bekler sabahı,
          Ne taze ölüyü mezar.
          Ne de şeytan, bir günahı,
          Seni beklediğim kadar.
          
          Geçti istemem gelmeni,
          Yokluğunda buldum seni;
          Bırak vehmimde gölgeni,
          Gelme, artık neye yarar?

Düşünmek istemez yanlızlığını, 
          Boş verir içindeki hissizliği, 
          Derin bir sessizliğe boğulur,
          Sevgi ister sadece. 

SEVMEK İÇİN GEÇ ÖLMEK İÇİN ERKEN
          
          akşamın acı su karanlığı içinden
          soğuk kadife teması yalnızlığın
          şuh bir kahkaha balkonun birinden
          gizli işareti midir bir başlangıcın
          
          sevmek için geç ölmek için erken
          
          başbaşa çay elele yürümek derken
          boğaz vapurları mı iskele sancak
          telefonda kaybolmak sesini beklerken
          insan insanı yeniler doğrudur ancak
          
          sevmek için geç ölmek için erken
          
          içimdeki gökkuşağı besbelli neden
          bulutların içinden kuşlar yağıyor
          bir şiire başlarsın birini bitirmeden
          hiç kimse gözlerine inanamıyor
          
          sevmek için geç ölmek için erken
          
          sevmek sevildiğini bile farketmeden
          yaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi
          sevmek zehir zemberek ve yürekten
          gecikerek de olsa vuruşur gibi
          
          sevmek için geç ölmek için erken