Kyuzizi & exoturkey.com - Çevirmen

Yerin seni çektiği kadar ağırsın...

Our souls need surgery...

Tek bir işaret... Lütfen...

Çok da zamanımı almadı dostumu kaybettiğimin farkına varmam/ yerini asla bir başkasıyla değiştiremeyeğim birini kaybettiğimin farkına varmam...
          
          Benim nefret ettiğim " biz" değildik/ ben seni incittiğim için kendimden nefret etmiştim/ Keşke bunu daha önce fark edebilseydim, keşke
          
          Keşke son bir kez daha düşünseydim/ Keşke bunların farkına daha erken varabilseydim...
          
          Dinleyin...----> Nell~ Lost In Perspective

Torunlarını çevresine toplayıp masal anlatan ninelerden olursam bir gün, masallarımın hepsi aynı başlayacak: " günlerden bir gün bu üçü..."
          
          Gerçekliğin hüküm sürdüğü yerde yapamadıklarımı hayallerimde yaşatacağım...

Yanımda olanların gitmesini istemiyorum; ama en doğru seçenek gitmelerine izin vermek... Aksi takdirde zarar veriyorum çevremdekilere...

" Hatıraları sayıyorsun... Küçük kutularda biriktiriyorsun yaşamını... Kafana estikçe, o eski kutuyu açıp son nefesini alırmışçasına küf kokusunu içine çekiyorsun. Yoğun kokudan dolayı göğsünün daralmasına aldırmıyorsun; çünkü biliyorsun, tebessüm ettiren anılar arasında acı verenlerinin de olduğunu. Her seferinde hatıraları topluyor ve zihninde kurduğun ufak beyaz perdeye yansıtıyorsun onları... Daima, kendin yazıp yönettiğin o filmi bıkmadan izliyorsun. Tatlı geliyor geçmişi şimdide yaşamak. İzlerken en güzel yerlerinde durduruyorsun filmi. Ekrandaki anı donduruyor ve uzun uzun bakıyorsun mutlu olduğun zamanlara... " 
          
          Belki yeni bir hikâye...

İnsanlar yalnızca 'kendini dertleri arasında boğuluyormuş sanan bir ergen' olarak görecekler sizi... Böyle adlandıracak ve böyle yaklaşacaklar size... Ama kimse yüzünüze koyduğunuz o tebessüm duvarının arkasında yaşananları bilmeyecek... Konuşulanları, yapılanları, 'evim' diye adlandırdığınız o kapalı kutuda olup bitenleri kimse bilmeyecek... Zamanla etrafınızdakileri de kaybedeceksiniz... İstemediğinizden değil; onlara zarar vermek istemediğinizden... Anlamayacaklar... Ve siz her şeye rağmen yaşama tutunmaya devam edeceksiniz... Tek başınıza... Ama bunların sorumlusu olan kişi; dünyanın öbür bir ucunda hiçbir vicdanî acı çekmeden yaşamaya devam edecek... Ne yapmalı??

Bir süreliğine geçmişe dönemez miyiz?? Hani şu küçük bir çocuk olduğumuz günlere... 

On yedi yaşıma girecek olabilirim. Ama hala bir çocuğum... Ve umarım, üç yıldır bu çocuğa yaşattıklarının bin katını vicdanında hissedersin. Manevi bir acıdan bahsediyorum... Geceleri uyutmayacak kadar ağır bir yükten bahsediyorum...
          
          Ama sen canımın en temel iki parçasından biriyken nasıl olur da nefret edebilirim ki senden?..