™

.... 
          Duyduğum an zihnime yayıldı melodisi, sebebini bilmeden yağmurumu izlerken gördüm kendimi. Bir pencerenin ardında bulutlarım. İlk defa bu kadar yakındım. Dokunabilecekmiş gibi uzattım vücudumun aksine buz gibi olan ellerimi. Yaklaştıkça yansımamı gördüm. Tam karşımda gri bulutlar, onların önünde ise ben... Bir damla yaş yuvarlanırken yere gördüğüm şeyin yansıma olmadığını farkettim.
          
          Farkında olmadan da ağlar insan ama bu gece ben değildim ağlayan.
          ...
          18921Beyza

Yıllar sonra gelip göğüs kafesimde biriktirdiğim, sustuğum her acıyı buraya yazmaya, ruhumu rahatlatmaya geldim. Yazdıklarımda kendi sustuklarınızı görürseniz eğer bilin ki çığlıklarınız olmak büyük bir onur
          Bundan sonra aralıklarla kendi yazdıklarımı paylaşacağım destek olmanız beni çok mutlu eder çünkü hissizliğimin yarattığı hiçlik göğüs kafesimi doldurdu ve parmak uçlarıma ulaşanları okumanızı isterim

Kapalı bir gecede gökyüzünü izlemek. Parmaklarımın ucunda çaresizliğim, kaburgalarımı sıkıştıran bu hüzün... Nedir nereden gelir bu karanlık? Şu anki gibi... Hayranolunası bi şekilde değil gökyüzü ama neden izleyesim var saatlerce?
          Zaman kavramım yok şu sıralar. Akıp gitmesi tek bildiğim. Zihnim çok karışık. Anılarımı kurcalasam... ona bile halim yok. Yorgunum. Aklım, kalbim.. en çok da kalbim yorgun.
          Ruhumu saran boşluğu mu hissizliğin yoksa görmezden geldiğim hislerimin ağırlığı mı göğüs kafesimi zorlayan?
          27.11.2019 Beyza