Hoi allemaal,
Vandaag was ik bij de orthodontist, en daar gebeurde iets grappigs. Willen jullie raden wat er gebeurde? Vanochtend moest ik weer eens mijn draadjes opnieuw laten vastzetten in mijn slotjesbeugel, de gewone gang van zaken dus. Toen de draadjes er weer vast inzaten, liep ik naar de receptioniste voor een nieuwe afspraak. Ze had zo'n koptelefoontje op en was met iemand in gesprek terwijl ze naar het computerscherm staarde. Eindelijk was dat gesprek afgerond, toen ze vroeg: “Orhodonsieservice, u spreekt met Juliette Boomsgeerd. Kan ik u ergens mee helpen?” Dit zei ze terwijl ze nog steeds naar het computerscherm staarde.
“Euh, ja, ik wil graag een nieuwe afspraak maken, voor over een maand als het kan.’ antwoordde ik meteen. De receptioniste keek me vervreemd aan en wees op haar koptelefoon. Ik begreep het niet, en herhaalde nog een keer wat ik zei, toen er plotseling een man naast me verscheen die me een stootje tegen mijn schouder gaf. “Ze is aan het bellen met een klant,” fluisterde de man me op een strenge toon toe. “Wees stil.”
Ik, de sukkel die het nog steeds niet begreep, vroeg hard en op brutale toon aan de man: “Dat kan niet, ziet u hier ergens een telefoon?”
De receptionist was een klant aan het bellen, en ik dacht alweer dat ze tegen mij sprak. “Naam en adres graag.” vroeg ze.
“Mijn naam is Judith, en ik woon in ...” en toen drong het tot me door. De receptionist sprak met een klánt, via haar kopTELEFOON.
Oké, mensen, ik ben nu officieel een sukkel.