Ik houd van boeken. En het lezen daarvan, vanzelfsprekend genoeg. Maar ook knuffelen. Ik bedoel: wie houdt er nou niet van de wonderschone kaft die je kan strelen met je vingertoppen terwijl je de prachtige fictieve wereld en zijn fictieve personages omarmt? Niemand kan die onweerstaanbare drang weerstaan – het is ook onweerstaanbaar –, dus laat je niet met gêne vullen als je je laptop of mobiel knuffelt om de virtuele woorden tegen je lichaam aan te drukken om in je hart te kerven. Ik doe het ook.
Ik zou hier niet zijn als ik er niet van zou houden om mijn gevoelens en gedachten uit te drukken in letters en woorden en zinnen, lettergrepen en keelklanken die in mijn hersenpan weergalmen – stemmen die daarin weerklinken. Ik houd van woorden – synoniemen, homoniemen, antoniemen – en Metafoor is mijn algemene taal. Tevens is sarcasme een veelgebruikt iets in mijn kleine wereldje.
Mijn gevoel voor humor is afwijkend en buitengewoon (xenomorphenhumor). Mijn lach is eng en schrikt kleine kinderen af en komt alleen uit de duistere schaduwen van mijn ziel tevoorschijn gekropen voor woordspelingen, sarcastische en intelligente opmerkingen – waarvan niemand iets begrijpt – en citaten van geweldige boeken en personages.
De rivieren van mijn ziel stromen naar de dam van mijn ogen en breken deze soms door. Serieus, boeken scheuren mijn gepijnigde hart in twintigduizend stukken om deze te verbranden in de as van de gestorven fictieve personages. Zoveel pijn.
Mijn muzieksmaak is uitgebreid. Klassiek, instrumentaal, alternatieve rock, indie rock, "gewone" rock, country, pop... ik houd van bijna alles. Bijna. Want ik veracht hard rock en metal rock.
Hm... had ik al gezegd dat ik op miserabele wijze faal in het beschrijven van mezelf?