Nathalie.

Sorry voor mijn afwezigheid. Ik heb het momenteel zeer druk met mijn opleiding, maar goed nieuws is: new work is coming!
          
          zouden jullie mij een gunst kunnen verlenen en de vragenlijst die ik gelinkt heb beantwoorden? Ik heb dringend booklovers nodig!
          
          https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLScEb_7ij-FPV79wEU4tdua_1x6s02hl75bfkFrwnmFi2dwkRw/viewform?usp=sf_link

Over een week begint mijn examenjaar en deze week komt mn bureau op mn kamer. Bereid jullie voor  op een nieuw avondtuur ^^

'I can't do this,' she wispered. 'I can't keep falling in love  with someone hoping they will catch me.'

Hoi mensen, ik leef nog - dat is goed om te weten. Maar ik heb heel lang niks geschreven omdat ik moe was en school besloot om het nog moeilijker te maken

Het is best wel vaag als je terug kijkt naar je oude boeken en alles weer voor je ziet zoals je het toen zag. Mijn boeken waren haast letterlijk mijn dagboeken...

Hey! Dank je wel voor het lezen en het stemmen! Hopelijk blijf je het leuk vinden! :D 

I'M BACK B**CHSS!

2016 is aangebroken en dit jaar wil ik dingen doen die me gelukkig maken. Iets waar ik blij van word en echt mijn persoonlijkheid uitstraalt. Dat ik van boeken houd wisten jullie natuurlijk al, maar wat kan ik doen om mijn schrijfwerk te verbeteren? Ik ben niet tevreden met de boeken die nu online staan omdat ik er simpel weg helemaal niks mee doe. En als ik echt wil dat mensen mijn werk serieus gaan nemen, moet ik eerst een manier zien te vinden waardoor ik het zelf serieus ga nemen.

-You’ve told him, didn’t you?
          
          Yes, I did. I wrote all my thoughts about him on a piece of paper and gave it to him. It was actually kinda awkward because I ran to him, gave him the note and literally ran away. I didn’t heard anything from him the whole afternoon and it scared the crap out of me. ‘He isn’t going to talk to me again,’ I thought. I was terrified because I wasn’t ready to lose him yet. I was just starting to let him go, not much, just a little. So I texted him to say sorry about the stupid note. He simply just answered by saying: ‘Don’t be such a pussy. There is nothing weird about that.’
           ‘I don’t know… I guess that’s just something I struggle with.’ And I did.
           ‘It doesn’t matter. It’s natural!’ he answered.
           ‘Of course it is. You just helped me so much without even knowing it and I appreciate that.
           ‘Okay. Awsome. Beautiful.’
           ‘Wonderfull,’ I laugh. 
           ‘Well…. uhm, you’re welcome.’ We didn’t say much after that, but I couldn’t get the smile of my face. I’m the kind of person who prepares for the worst. Just like they build the cages of a car extra strong because they know that it won’t be an easy trip. But he was really sweet and I’m so happy about that. Of course I cried, not because my heart was broken or anything, but because I felt lucky. I met the kind of guy where people write books about. The kind of boy you want in your life. The silly ones with the kind eyes and stupid kind of humor. I guess that made me love him more. But next year is going to me my year. I won’t be the same girl I was before. I’ll be better, because I know now that there persons who care, persons who make others smile - the kind of person I want to be.

Ik kan haast niet geloven wat ik nu ga zeggen, maar het is officieel: ik behoor tot de twintig verhalen die deelnemen aan de schrijfwedstrijd van Talent Voor Taal. Een tijdje geleden heb ik me hiervoor ingeschreven zonder dat ik wist wat ik kon verwachten. Sterker nog, dinsdag dacht ik nog dat ik  gediskwalificeerd was. Totdat ik woensdag een mailtje zag: 
          
          "Beste Nathalie,
          
           
          
          Van harte gefeliciteerd! Jij hebt meegedaan aan de grote schrijfwedstrijd Talent voor Taal en de jury is verheugd je mee te kunnen delen dat jouw verhaal tot een van de twintig genomineerde verhalen behoort!" 
          
          In de eerste instantie was ik kalm, beheerst en kort gezegd trots, maar dat veranderde al heel snel toen ik een docent moest uitleggen dat ik mijn docent Nederlands (de reden van dit alles) heel nodig moest spreken. Ik moest janken als een peuter en voor heel even had ik daar schijt aan. 
          Ik kan nog steeds niet geloven dat dit me is overkomen, en toch wilde ik iedereen bedanken die achter mijn werk stond. Het betekent echt veel voor me. 
          
          -xxx-