Sıkışıp kalıyorsun...
Elinden hiç bir şey gelmiyor.
Canın yansa da söyleyemiyorsun.
Üzülsende.
Kırılsanda sesin çıkmıyor.
Çünkü sesin bastırılıyor.
Canın yanıyor,görülmüyor.
Gün geçtikçe tükeniyorsun,
Kimse farketmiyor.
Farkeden birkaç kişi oluyor ama sonra onlarda gidiyor ve sen yine tükeniyorsun.
Tükeniyorsun.
Çıkmazlığın içinde...
Bir yanın tehditler dolu.
Diğer yanın acılarla.
Diğer yanın ise söyleyemediklerinle.
Peki kararların önemli mi bunlar için
Hayır...
Çünkü tükeniyorsun.
Çünkü sen gittikçe silikleşiyorsun.
Peki ne yapıcaksın.
Boyun mu eğiceksin bu düzene.
Yoksa isyan mı çıkaracaksın.
Ya da çekip gidicek misin?
Her türlü ölüm.....
Dünya zaten ölüm üzerine kurulmamış mı?
Peki sen neden bu kadar çok korkuyorsun ölümden?
Çünkü hataların var.
Pişman mısın peki?
Pişmansan neden önceden yaptın.
Şeytan diyorsun.
Ya şeytan sensen.
Ya bu bir sınavsa..
Ya çakılıp kalırsan yere.
Kurtarıcın var mı?
Yok.
Çünkü sen tükendin.
Gittikçe ölüyorsun.
Sen ne kadar hayallerin için yaşasanda.....
Ölüyorsun.
Ve senin elinde sadece günahların ve göz yaşların kalıyor....
Ve herkes günahına ve göz yaşlarına bakmadan idam ediyor.
Çünkü sen zaten ölüydün...
Çünkü sen...
