𝓪𝓯𝓻𝓸𝓭𝓲𝓽

Bonne nuit

İnanması çok zor gelir ama
          Bütün bir dünya yanlıştı, bir ben doğru
          Kır kadehi, bakma arkana
          Bırak dünya yansın, sen ısın
          Firavunla köle aynı illetten öle
          Kaldır bardağını, orta parmağını göklere
          Asi köylülerin ellerinde kuru sopalar

Yer fistiği severim

"Bugün yemek yeme tamam mı?.. -"

Bu işler biraz böyledir
          Deneyip de tutunamayan bilir
          Bir yerlerde belli ki umut var
          Ama onu bulan gizli cebine koyar
          Bakarım bazen etrafıma
          Yaşadıkları aslında bi' hatıra
          Bir sebeple suratlar hep asık
          Ona değil ona maruz kalana yazık
          Yazık, yazık

00.00

her şeyi tek başına halletmiş olma güçlülüğü, insanı bazen bir bankta hüngür hüngür ağlatıyor. ardından, bir kedinin başını okşarken bile mahzun bakıyorsun etrafa. çok güçlü olmak da yenilmektir bazen. insan bazen, en dik yokuşları aşıp bir düzlükte yere yıkılabilir

00.00

En son ne zaman ayık olduk?
          Görünüşte ne yolcu ne yolduk
          O gece onun evinde uyuduk
          Sabah kalkıp yine aynı geceyi bulduk
          "Bir hayatı seninle yaşamak" dedi
          "İstanbul'da kedi olmak gibi
          Bir yanın beni hep besledi
          Bir yanın ölmemi istedi"
          Dedim olur
          Böyle günler olur
          Böyle günler olur

Günler geçti ve sessizleşti
          Bu ev yanıyor
          Kanser rengi duvarlar ve hayaletler var
          Bi de pazar ve ertesi olunca
          Ben zorlanırım, gülümsemem
          Yine de sen olunca ben
          Huzur bulur, kötü düşünemem
          Yoldan çıkmak için tam zamanı
          Ve tam yeri
          Gel öldür beni ya da fesat düşüncelerimi
          Sensizlikten gayrı bi derdim yok
          Günler geçti sevimsizleşti bu ev gözümde
          Sonsuzluk derdi baki ve yaşamak zoraki işin özünde