නිදි නැති එක් සීතල රැයක

මා පමණක් ජීවත් වන

මගේම ෆැන්ටසි ලොව

දොරටුව වන

සුන්දර විශ්මිත ගස යටට මම ගියෙමි...

ලොව ඇති සියලුම පලතුරු සහ මල් වර්ග හිමි ඒ මහා වෘක්ෂයේ අත්තකට දෑත්

ගෙන ගිය මා එහි වූ පත්‍රයක් කඩමින් මෙසේ සිතුවා....

තනිවීම කදුලක් නම් මම ඒ කදුලට පෙම් බදිමි...

සතුට විදුලි එළියක් නම් මම එහි සැබෑව තේරුම් ගතිමි...

බැදීම් කටු අත්තක් නම් මම එය දෑතට ගෙන පොඩිකර ඈතට විසි කලෙමි...

සිතුවිලි කුණාටුවක් නම් මම ඒ කුණාටුව මැද වූ ස්වේත වර්ණ පුෂ්පයක් වෙමි....

ආදරය ඍතුවක් නම් මම ඒ පරිසරයට හැඩගැසුණු පක්ෂියෙක් වෙමි... ජීවිතය ගලන දිය කඩිත්තක් නම් මම එහි උල්පත වෙමි...

එසේ සිතූ සියල්ල පත්‍රයේ ස්වර්ණ අකුරින් සටහන් වූයේ මගේ ෆැන්ටසි ලොව ස්වභාවය දැක මගේ මුවගට සිහින් සිනාවක් ගෙන

දෙමිනි

ඒත් සමගම සීතල පවනක් මා ගත ගැටී ගියේ

මගේ පවිටු මතක රැගෙන තුටු මතක ඉතිරි කරමිනි

දෑතේ වූ කොලය අනෙක් කොල සමග ගසේ එල්ලූ මා එයින් එළියට ආවේ ජීවිත රග මඩලේ නැවතත් රග දැක්වීමටයි. K.Vinshi ~ Love yourself!💜☺️