Uykudaydı. Transta gibiydi. Defalarca gördüğü rüyaya her seferinde daha çok kapılıyordu. İçinde kaybolmak istediği tek gerçeğiydi. Yaşadığı duygu yoğunluğundan yatağında terden sırılsıklam olmuştu. Aşık olduğu kişinin sadece kokusunu biliyordu. Gözlerindeki yaşlar yanaklarına, hıçkırıklarıysa kalbine akıyordu. Titreyen kollarının arasına onun kanatlarını almıştı. Başını kanatlara gömmüş hasret gidererek kendinden geçiyordu. Derin soluklarıyla onun varlığını bedenindeki her zerreye tattırıyordu.
Sadece rüyasına geldiğinde kokusunu alabiliyordu. Kim olduğu konusunda hiçbir fikri yoktu. Onun için bağımlısı olduğu bir uyuşturucuydu... Etkisinden kurtulamıyordu. Zaten kurtulmak istemiyordu. Yine uykularından birinde olduğundan emindi. Gerçek olsaydı yüzünü görmek için bir şeyler yapardı.O kokunun içine saklanıp orada yaşayabilirdi. Uğruna her türlü işkenceye katlanırdı. Gerekirse ölürdü. Çoğu gece rüyasında o kokuyu alsa da bu aralar yinede doyamıyordu. Onu bulmak istiyordu.
Uçurumdan, ölümün kıyısındayken onu kurtarmıştı. Yeniden hayata tutunmasını sağlayan o dalın kokusunu bayıkken ilk defa almıştı. O koku adeta başının dönmesine, bayılmasına yardımcı oluyordu. Uykuda olduğunu anlamasına rağmen uyanmak istemiyordu. Gün doğumu onun için gün batımıydı. Uyanmak işkence gibiydi. Gece güneşiydi. Ölene kadar uykuda kalabilirdi. Onu bulamıyorsa kokusunu duyduğu yerde hapsolmak istiyordu. Müebbet yemek için yalvarırcasına...
