Uzak zamanlardan zorla yolladılar beni. Zaman o kadar uzaktı ki yakınlığını bilmediğimden,uzak demek geldi içimden...
Kazanamadığım her şey benim,çünkü benim kazanacağım şeyleri o kadar zor yerlere saklamışlar ki bulamadım,kazanamadım ama ben saklamamıştım bu yüzden de her şey hala benim. 
Hiç bir yazımın sonunu merak etmeyin çünkü benim sonlarım hiç bir zaman kahvaltı çokomelleri,sıcak soba,aradığında gecikmeden gelen polis,hatta seçmece var diye bağıran pazarcı gibi olmadı. 
Kondu çatılarından aşağı doğru su damlatan oyukların büyüttüğü çocuklardanım ben,öyle 3-5 tenekenin ne küfürü 8 taş gibi yıkar beni ne övgüsü uçurtma gibi göklere tekme attırır.
Ben benim bile bulamadığım tarafları olan biriyim bulan olursa haber etsin.