semshuzur
Hello! Is there anybody here?
Kamerhuzur
semshuzur
Yaşam ne tuhaf bilmecedir
Anlıyorsun, biliyorsun
Her şeyi biliyorsun
Anlıyorsun
Yanılmıyorum
Anlayamayan bendim
Yaşamın bir düş penceresi olmadığını
Çiçekleri severken dalları kırmak olmaz Sanırdım
Aşkı kendi rengiyle taşıyıp, içimi sancılar Bastığında
Avuçlarımda kederi eritip yürüdüm sandım
Kimselerin bilmediği yerlere
Bütün tanımları değiştirip
Öylesine hesapsız, hiç beklenmedik sevilir Sanırdım.
semshuzur
@Kamerhuzur Kuşların kanat çırpışını Duyuyor musun? Canı yanacak Üzülecek Ağlayacak diye Kalbin kuş kanadıysa Seviyorsun, biliyorsun. Cayır cayır yanacaksan Kor olacaksan tek bir lahzada Süveydadır, bilir misin? Sevmek başka âlem Süveyda çok başka
Kamerhuzur
Sevmek nedir?
Nasıl sever insan?
Sevdiği için cayır cayır yanar mı yüreği?
Yoksa umut veren bir huzur mu kaplar içini?
Biliyorsun, anlıyorsun diyorsun.
Ama bilmiyorum.
Hiç bilmedim.
Öğretsen bana?
semshuzur
...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...
Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.
...
Hasretinden prangalar eskittim
Kamerhuzur
"And we started drowning, not like we'd sink any farther. And I let my heart go, it's somewhere down at the bottom."
Kamerhuzur
"I'd tell you I miss you but I don't know how,
I've never heard silence quite this loud!"
LeaveYourself
@Kamerhuzur @semshuzur Bi an buraya duvar koyan istayon mimarına mı sövsün, neden o kadar renk varken tutup da yeşil rengi seçtiğini bilmediği ucuz olsa da manevi bağının olduğunu saklamayacağı çantasına mı kahrolsun - sesin iletilmediği, en küçük mikroorganizmanın yaşam şansı bulamadığı, yerçekimi gibi fizik kurallarının hiçbirinin sözünün geçmediği uzay boşluğunun, cüzdanının boşluğu karşısında sözünün bile geçmeyeceğini bildiği için olmayan paralarına kahrolamadı.-, kendisini ağlatacak kadar feci acıyan burnuna mı üzülsün, devamsızlık sınırında olmasına rağmen yine bir dersi daha kaçırmasına neden olan kaderine mi gülsün, etraftaki insanların kıkırdamalarına nasıl reaksiyon vereceğini mi şaşırsın, kimsenin kalkıp da herhangi bir sorununun olup olmadığını sormayışına hayıflanıp ordaki insanlara "Nerde bu insanlık?!" diye çemkirerek onların pörsümüş vicdanlarını göreve mi çağırsın, aslında hayali çemkirmedeki amacının pörsümüş insanların vicdanını canlandırmak değil de sadece ordaki insanların kendini kötü hissetmesini sağlayıp içinden geçen "Allah hepinizin belanızı versin!" bedduasının dışa yansıması olduğunu fark edince dehşet verici ikiyüzlülüğünden mi korksun, şu durumda bile oturup rahatlıkla ağız dolusu sövememesinim sorumlusu olan ahlak yasalarına bu göz yaşartıcı bağlılığı göğsünü mü kabartsın, bu kadar kararsızlıktan sonra "Tek bildiğim şey, hiçbir şey bilmediğimdir." diye oturup aforizma mı kassın bilemedi.
Kamerhuzur
Strength is all I need.
semshuzur
sıra liv yor selfte
LeaveYourself
@Kamerhuzur @semshuzur Bi an ne yapacağını bilemedi.
Kamerhuzur
@semshuzur *Yazdığımı silen wattpad uygulamasına hakaret içerikli bi ton şey söyledikten sonra tekrar yazıyorum -,-* Etrafındaki inanamayan gözlerle ona bakan insanları görmezden gelip koşmaya başladı. Rüzgar yüzünü yalayıp geçerken bir elinde çantasının yeşil kulbunu sıkıca tutuyor aynu zamanda da kendisini Usain Bolt gibi hissediyordu. "Hayatın için koş!" diye düşündü kendi kendine. Sonra bu düşüncesi onu güldürdü, eski bir anıyı hatırlatmıştı çünkü. Hızla koşarken çarpıp geçtiği insanlar söyleniyor, kötü bakışlar atıyordu ama aldırmadı, aldırmaya vakti yoktu. 'Hayat'ı, hızla ilerleyen tramvaya takılmış gidiyorken insanların ne söylediğinin bir önemi yoktu. Birden bir duvara çarpma hissiyle sersemledi, bir-iki adım geriye giderek sendeledi. Başını ovuştururken aklında tek bir soru vardı, bu duvarı yolun ortasına kim koymuştu?!
semshuzur
@LeaveYourself Şaşkınlıkla kapının açılma düğmesine bastı lakin kapı açılmadı. Sonra aklına gelen dahiyane fikirle canhıraş çantanın kulbuna asıldı. Çanta gelmedi. İkinciye asılmıştı ki tramvay hareket etti ve boşlukta geriye doğru sendeledi. Elinde kalan kayışa gözlerine inanamayarak baktı. Beyazıt pazarından aldığı 10 liralık çantanın kulbu elinde kalırken yarısı dışarda yarısı içerde olan yeşil cisim bir sonraki durağa doğru yol alıyordu.
Kamerhuzur
"You don't remember me but I remember you
I lie awake and try so hard not to think of you
But who can decide what they dream?
And dream I do...
I believe in you
I'll give up everything just to find you
I have to be with you to live, to breathe
You're taking over me"