@Karacaasever
Ben hiç bu kadar sevgisiz hissetmemiştim ;
Kendimi sevdirmek istemedim bir faniye hiç, senden başka. Kalplerine değmekten özenle sakındım tüm beşerin. Sana açtığım gözleri de çıkartıp avuçlarıma koydun, ittin ya beni omuzlarımdan nankör ekinler üzerine doğru. Sulanan fakat baş vermeyen ekinler. Yakacağım o tarlayı fakat içinde sen de varsın.
Yaşlar değil mısralar akıttım.
Nefret ettiğim şeylerle sınandım.
Biliyorum Rabbim,
Sen bana kendini böyle hatırlattın,
Önce bana kuru dalları budattırdın,
Sonra belirdi çiçekli bahçeler karşımda.
Hamd ederim hidayetine.
Ben buna değmesem de.
Rabbim ve kalemimden başka dost yok bana bu diyarlarda.
Biz olmak ne demekti?
Ben bu üç harflik kelimeyi senelerdir kavrayamadım,
Ben diye başlar çevremde hep konuşanlar,
Bilirim ki o yok, nefs tir benlik yaftası.
Üzüntüden geberdiğim vakitler oluyor
Kusura kalmayın dingin gönüllü bedeviler
Bunlar şairane satırlar değiller
Yanlış insanda arıyorsunuz siz umduklarınız her ne ise.
Üzgünüm ,
Hayır,
Ne ben şairim,
Ne de dertlerim şiir.
Öykü yazıyorum tasalarıma
Kafiyeler gerekmiyor alt alta mısralarıma.
Öylesine üzgünüm ki,
Annem dünya umrumda değil zannediyor
Fakat siz,
Biliyor musunuz ki
Bu ne demek?
Alamadığı şeyi aramayan bir çocuğun kabulleniş öyküsüdür bu
Öyle yürek burkar ki üstü kapalı dizeler açılsa.
Sahte tebessümler gibi anı kurtarmalık.
İhlaller veriyor kainat,
Tenin ihmaller yaratıyor hislere
İhtimaller deliyor göğsümün orta yerini
İliklerime kadar seviyorum sanırım seni.
Ben yazım yanlışı yapmaktan zevk alıyorum sanırım.
Ben sana yazmıştım o şiiri. Yani, nasıl desem?
Tam olarak sen değildin o.
Ben de ben değildim ya o vakit, neyse.
Güzelsin demiştin, hatırlar mısın?
Çok güzelsin.
İnanmamıştım, inanamadım.
Karşımdaki sen o kadar saydam duruyordun ki
Ben, anın gerçekliğini dahi kavrayamadım.
O kitap hala duruyor oralarda bir yerlerde.
O dizeler sebep oldu, karşımda durup bir dal yakmana.
Tütündü,
Tüttü.
Büsbütün,
Üstündü.
Ve ben gittim.
Nedenini sorma.
Anlamayacaksın beni, bir hikaye uyduracaksın,
Başrolleri sen ve sen olan.
Orada başka kimseye yer olmayacak.
Çünkü şiir saçlım,
Sen terkedilmekten garip, dehşetli ve benim asla anlayamayacağım bir haz duyuyorsun.
Açık seçik çığlıklar doluyor mısralara
Üstü kapalı intiharlar düşünülen fakat hiç belli olmayacak şekilde üstü çizilmiş. Karanlık bir depo, en karasından bir çiçek ulu orta yaprakları serilmiş.
Hokkabazlar dolanıyor etrafında. Şarlatanlar kapanmış bu odacığa dehşet kahkahalar salıveriyorlar yankılara. Yankılar çiçeğin asıl düşmanları. Onlar alıp getiriyor, yapraklarına taşıyor eksiksiz her bir dikenli kahkahayı. Çiçekler de kanıyor, kimseler görmese bile akan sıvıyı.
Derdimiz dermanımız olacak demiştin,
Öptüm gözlerinden
Nem kaptı dudaklarım.